یاس کبود۱۴

بعد از زیارتِ یادمان شهدایِ شلمچه، رفتم گوشه‌ای از ضریح نشستم.  قرآن را از کیفم درآوردم، سوره ملک را خواندم و ثوابش را به روحِ شهدایِ شلمچه هدیه کردم. خواستم با شهدایِ گمنام آنجا دردودل کنم که با حس کردن دستی رویِ شانه‌ام سرم را برگرداندم. زینب را… بیشتر »

زینب هم سوار شد. به صورتم خیره شد و گفت: –چته دختر، شبیه جن‌زده‌ها شدی؟!  لبخندی رویِ لبم نشست و گفتم: –خب دیوووونه این چه جور شلمچه رفتنِ؟! –ببخشید مگه چشه؟! خیلیم دلت بخواد، با خودمون داریم می‌بریمت! با آمدن حاج‌آقایِ یوسفی اینها دیگر حرفی نزدم و… بیشتر »

هاج‌وواج به روبه‌رویم خیره شده بودم. مانده بودم که یعنی ایشان هم  قرار است با ما بیاید؟! البته ناگفته نماند، ته دلم بابت این قضیه  خیلی خوشحال بودم! سری تکان دادم و باخودم گفتم: –آهاااا ‌پس اونی که زینب گفت ایشونه؟! چشم‌هایم از تعجب گرد شده… بیشتر »

نزدیکی‌هایِ ساعت ۹ بود با غر‌غر کردن هایِ زینب از خواب بیدار شدم. ته دلم کلی بد و بیراه بارش کردم : “دختره‌یِ دیوونه نه شب‌ها می‌ذاره بخوابم، نه صبح اجازه می‌ده که سرحال بیدار شم!!” شروع ‌کردم به مالیدن چشم‌هایم، تمام انرژیم را در صدایم جمع کردم و با… بیشتر »

ترجیح دادم بجایِ اینکه با زینب دردِ دل کنم و از حال بدم برایش بگویم، از خودِ شهدا مدد بگیرم. نمیدانم چرا ته دلم اطمینانی داشتم. من قبلا این آقا را اصلا ندیده بودم ولی برایم عجیب بود که ماه پیش در خوابم ایشان را دیده بودم آن هم در حرم حضرت زینب (س)! غرق… بیشتر »