یاس کبود۱۴

​بعد از خوردن ناهار، مسیر رو به سمتِ کرمانشاه و بعد سرپلِ‌ذهاب ادامه دادیم.
مسیرها خیلی شلوغ بود و باید بااحتیاط رانندگی می‌کردند. دو همیارِ گلِ پلیس هم که باهامون بود، جرأت نداشتند یه ذره سرعت رو بالا ببرند یا سبقتی بگیرند شروع می‌کردند به جریمه کردن!!! 
تقریبا سی کیلومتری شهر کرمانشاه به بزرگترین سنگ‌نبشته جهان، بیستون رسیدیم. 

بیستون مهمترین سند تاریخی جهان که در زمان هخامنشیان نوشته شده و شرح پیروزی داریوش بزرگ رو بر گوماته‌مغ نشون میده!!
انسان با دیدن اینهمه زیبایی به وجد میاد. 
کوه‌های طولانی و جاذبه‌های گردشگری که باعث می‌شوند، آدمی لحظه‌ای فارغ از تموم دل‌مشغولی‌های روزانه، خود رو به آرامش و زیبایی اونجا بسپرد!!
بعد از گذشتن از این آثار باستانی، به کرمانشاه رسیدیم.

​#قسمت_هفتادوچهارم  

#سفر_عشق

 رفتم آشپزخونه و منتظر شدم بابام صدام کنه تا چای ها رو ببرم‌!!

خیلی استرس داشتم، دل تو دلم نبود. زمان به آرومی میگذشت و من دیگه کلافه شده بودم ،،، نمیدونم چقدر زمان گذشت ولی بالاخره صدام زدن تا چای ببرم.

دست و پام می‌لرزیدند، چای رو که می‌ریختم، از استکانا سرریز می‌شد!!

سمن که حالم رو دید، گفت:

–سحر چرا اینقد استرس داری، تو اولین بارت نیست فرزام رو می‌بینی، کلی باهم بودید!!

رو کردم به سمن و گفتم:

–این دیدن با دیدن‌های قبلی کلی فرق داره!

–چه فرقی؟!

–هیچی، بیخیال عزیزم!!

تو اون شرایطِ سخت، حوصله نداشتم براش توضیح بدم یعنی چی!!
سمن که دید نمیتونه آرومم کنه ازم خواست بشینم رو صندلی تا خودش چای‌ها رو بریزه و بعد من ببرم.
ولی مگه می‌تونستم، ببرمشون!!

چایها رو که بردم، لرزش دستام بیشتر شد ، همونطور که سینی چایی دستم بود چشام به فرزام افتاد که زل زده بود بهم ، استرسم بیشتر شد!!

شهاب با دیدن وضعم، بلند شد و چایها رو ازم گرفت و خودش پذیرایی کرد، منم از خدا خواسته رفتم پیشِ مامان نشستم.

اون وسط مامان فرزامم همش قربون صدقم می‌رفت و منم بیشتر خجالت می‌کشیدم!!

بعد پذیرایی بابایِ فرزام گفت بهتر نیست دختر خانم و آقا پسر ما برن یه جای خلوت با هم حرف بزنن !!؟؟

​#قسمت_هفتادوسوم

#سفر_عشق

بالاخره بعد کلی ‌کل کل کردن با خودم یه لباس مجلسی فیروزه ای رنگ که کاملا پوشید بود رو انتخاب کردم … یه شال سفیدم انتخاب کردم و شروع کردم به عوض کردن لباسام ، شال رو با یه مدل مذهبی شیک روی سرم انداختم 

نگاهی از توی آینه به خودم انداختم …. خیلی خوب شده بودم ،، خواستم برم سمت در اتاقم که چشمم خورد به وسایل آرایشم ،، خیلی زود نگامو ازشون گرفتم و رفتم سمت درِاتاق … از وقتی که حال معنویم عوض شده بود دیگه آرایش نمیکردم ، مطمئن بودم که هیچ وقت از این انتخابم پشیمون نمیشم چون همه اینا انتخاب خودم بوده خودم خواستم که طرز لباس پوشیدنمو تغییر بدم ، خودم خواستم امام رضایی بشم 
از پله ها رفتم پایین ،،،، بابا و بقیه توی سالن نشسته بودند. 

شهاب با دیدنم خندید و گفت:

–به‌به چه خوشگل شدی،

لبخندی زدم که با لحن شوخی گفت 

–اینقد هولی برا شوهر کردن!!میدونستم  زودتر شوهرت می‌دادم!!

با این حرفی که زد همه زدن زیرِ خنده. منم با اخم بهش زل زدم و چشم غره ای بهش رفتم

خواستم برم کنار سمن بشینم که صدای آیفون تو کلِ سالن پیچید. با شنیدن صدای زنگ، تپش قلبم بالا رفت ،،انگار قلبم داشت از جا کنده می‌شد! اضطراب و دلهره بدی به جونم افتاد!چشمام رو بستم و یه کم ذکر گفتم و متوسل به امام رضا شدم. 

به استقبالشون رفتیم و بابا درِ سالن رو باز کرد.

بعد از وارد شدن پدر و مادر فرزام، فرزام و خواهرش اومدن تو. فرزام یه دسته گل رز دستش بود و گرفت سمتم!! سرم رو پایین انداختم و ازش گرفتم، زیر لب ازش تشکر کردم!! 

چه حسِ قشنگی بود گل گرفتن الانم  ازش … با دفعه‌های قبلی که آلمان بهم گل می‌داد زمین تا آسمون فرق می‌کرد!!

#به_قلم_خودم

​#قسمت_هفتادودوم

#سفر_عشق 
منتظر موندیم تا اتوبوس خانم‌ها حرکت کرد و ده دقیقه بعدش از دانشگاه بیرون اومدیم!! با چهره درهم رفته، رفتیم پیشِ آقای طاهری و شروع کردیم به آه و ناله که ما از اتوبوس خانما جا موندیم!!! 

آقای طاهری یکم با تسبیحی که دستشو بود ور رفتن و بعدش دستی به ریششون کشیدن و گفتند:

–ناراحت نباشید، شماها مثل خواهرم هستید!! الان شرایط رو فراهم می‌کنم که همراه ما تا یه مسیری بیاید بعد میرید اتوبوس خواهرا.

آقای طاهری رفتن بالا و با آقایون صحبت کردن بعد کلی حرف زدن دو صندلی اول رو برامون خالی کرد!!

نیشگونی از هانا گرفتم و با خنده گفتم:

–دیدی چطور نقشمون گرفت؟!

–سحر دستای شیطون رو هم از پشت بستی!!! حالا می‌خوای چکار کنی؟! خب می‌ذاشتی با دخترا بریم!!

–بشین و تماشا کن، ببین چکار می‌کنم!!!

–من که نیستم چون واقعا خجالت می‌کشم!!

–خجالت چرا دیووونه؟!

–نمی‌دونم!! آخه جو اینجا یه طوریه!!!

–تو با من بیا ،، مطمئنم کلی بهت خوش میگذره 
رفتیم سوار شدیم و بعد از چک کردن اسامی، اتوبوس راه افتاد. آقای طاهری به آقایونی که بودن گفته بود، به احترام ما  شوخی نکنند تا وقتی ما به اتوبوس خودمون میریم!! حالم از این حرفا بهم می‌خورد. من در شرایطی بزرگ شده بودم که سرگرمیم، خوش و بِش با پسرا بوده!! حالا این دختر شیطون یه گوشه بشینه و حرفی نزنه!!

با تقه ای که به درِ اتاقم خورد ، دفترچه رو بستم و رفتم در رو باز کردم. با دیدن سمن و خندش، بهش لبخند زدم. خوشحال بودم که بعد از مدتی ناراحتی سمن، الان خندهاش رو می‌بینم!! 

–کاری داشتی عزیزم؟!

–آره. اومدم ببینم آماده‌ای؟! 

–نه هنوز. فعلا زوده!! چه خبر از نیما؟!

–قراره به دایی اینا بگه، تا دایی به بابا زنگ بزنه، بعد بیان خواستگاری!!

سمن رو تو بغلم گرفتم و بهش گفتم:

–سمن خیلی خوشحالم!! 

–فداتشم، تو باعث شدی که ما بهم برسیم سحرجون. نمیدونم چطور ازت تشکر کنم؟!

–تشکر برا چی؟! مگه من یه خواهر بیشتر دادم دیووونه!!

–من دیگه برم پایین، توم زودی بیا!

–باشه عزیزم.

سمن که رفت، برگشتم تو اتاق و در رو بستم. نگاهی به ساعت انداختم دیگه کم‌کم باید آماده می‌شدم!!

#به_قلم_خودم

​
به محض رسیدن به دروود، فهمیدیم، یه ون سبز جلویِ فرمانداری منتظرمونه.

بعد از انتقالِ چمدونها و ساک‌ها، سوارِ ون شدیم، اما چه سوار شدنی، از خنده روده‌بر شدیم چون بعضی صندلیاش فقط، نصف بدن رو پوشش می‌داد و بقیه حجم بدن بین آسمان و زمین معلق بود!!

چاره‌ای نبود تا سرپل باید تحمل کرد. البته بقیه وضعشون بهتر بود، من که آخر سوار شدم، وضعم بد بود.

چند پسرِ بسیجی هم که باهامون بودند وضعشون بهتر از من نبود!!

سرپرستِ گروه با خونوادش که خانمِ گلشون از سادات عزیز بودند و دو دختر ناز به اسمِ زینب و زهرا داشتند، با ماشین شخصی خودشون میومدند. بقیه هم با یه ون قرار بود بریم.

بین راه هم یه مزدا، از سپاه همدان دراختیارمون قرار داده بودند!!

تعداد بچه‌ها خداروشکر زیاد بود و یه کم جا تنگ!! بخاطر همین سرپرست گروه ازم خواست، با ماشین اونا برم.

بودن با اونا برام حسنهای زیادی داشت از جمله اینکه وقتی رفتارِ ایشون رو با دختراشون دیدم، نوع تربیتشون رو تحسین کردم!!

بیشتر ما خونواده‌ها در برخوردِ با فرزندان کوچیک، غرور و اقتدارشون رو لگدمال می‌کنیم. هیچوقت بهشون اجازه نمیدیم، کاری رو خودشون به تنهایی انجام بدند. همیشه سرکوفت بهشون میزنیم که تو نمی‌تونی و…

اما این پدرِ مهربون با دختراش طوری برخورد می‌کرد، انگاری با دخترِ بیست ساله برخورد می‌کنه و این باعث میشد، حسِ بزرگ شدن به بچه دست بده و توانایاش رو چند برابر ببینه، احساس استقلال کنه!!

دخترِ بزرگ خونواده زینب بود و ده ساله!! 

برام خیلی جالب بود وقتی پدرش بهش گفت:

دخترِ بابا امور مالیِ اردوئه، همه خریدا رو نوشتی؟!

بعدم زینب شروع کرد به نوشتن هزینه‌های که کرده بودند!!

بعدا فهمیدم درواقع همکاره گروه زینبِ خانمِ گلِ!! از فیلم‌برداری و عکاسی گروه تا مجری‌گری و…

خدا حفظشون کنه و انشالله سایه پدر و مادر از سرشون کم نشه.

#به_قلم_خودم