یاس کبود۱۴

روزی ده مرتبه می‌گویم:
“إهدنا الصراط المستقیم”
اما انگار‌نه‌انگار، هر روز این آیه را تکرار می‌کنم.

اشکال کارم را می‌دانم کجاست؟!

نمازهایم آنقدر بویِ مادیات گرفته‌ و کوچه و بازاری و در رفت‌وآمدند که تو را در زندگیم گم کرده‌ام.
تنها دلخوشیم نماز آن جوانی است که پیام‌آورت نوید سربه‌راه شدنش را داد و فرمود:
“این نماز روزی او را از فحشا و کارهایِ زشت بازش می‌دارد”
من هم آنقدر تکرار می‌کنم تا روزی برسد، غیر تو را نبینم و صدا نزنم!
آنقدر بر در این خانه می‌زنم تا روح و جسمم یک‌صدا تو را بخواند و دیگر درِ خانه‌ی هیچکس غیر تو گدایی نکنند!