مناجات
27 اردیبهشت 1398 توسط نردبانی تا بهشت
خداوندا !
به این بنده روسیاه، توانی ده تا در هنگام مصیبت، جزع و فزع را از خود دور سازم و زبان به شکوه باز نکنم!
بارالها !
هنگام مصیبت، عقل زائل می‌شود و روح و روان انسان مست می‌گردد، پس دست به کاری می‌زند که مورد رضایت تو نیست و غضبت را به دنبال دارد!
در این لحظات، من را دریاب و به حال خود رهایم نکن.
پروردگارا !
از تو شکیبایی مسئلت می‌کنم، تا در روزگار سختی پاهایم استقامت کنند و توانِ نگه‌داشتن وزن بدنم را داشته باشند!
📜 امیرالمومنین علی “علیه‌السلام:
شکیبایى به اندازه مصیبت مى رسد. و آن که زمان مصیبت جزع کند ثوابش نابود مى شود.
حکمت 144
