یاس کبود۱۴

​
به محض رسیدن به دروود، فهمیدیم، یه ون سبز جلویِ فرمانداری منتظرمونه.

بعد از انتقالِ چمدونها و ساک‌ها، سوارِ ون شدیم، اما چه سوار شدنی، از خنده روده‌بر شدیم چون بعضی صندلیاش فقط، نصف بدن رو پوشش می‌داد و بقیه حجم بدن بین آسمان و زمین معلق بود!!

چاره‌ای نبود تا سرپل باید تحمل کرد. البته بقیه وضعشون بهتر بود، من که آخر سوار شدم، وضعم بد بود.

چند پسرِ بسیجی هم که باهامون بودند وضعشون بهتر از من نبود!!

سرپرستِ گروه با خونوادش که خانمِ گلشون از سادات عزیز بودند و دو دختر ناز به اسمِ زینب و زهرا داشتند، با ماشین شخصی خودشون میومدند. بقیه هم با یه ون قرار بود بریم.

بین راه هم یه مزدا، از سپاه همدان دراختیارمون قرار داده بودند!!

تعداد بچه‌ها خداروشکر زیاد بود و یه کم جا تنگ!! بخاطر همین سرپرست گروه ازم خواست، با ماشین اونا برم.

بودن با اونا برام حسنهای زیادی داشت از جمله اینکه وقتی رفتارِ ایشون رو با دختراشون دیدم، نوع تربیتشون رو تحسین کردم!!

بیشتر ما خونواده‌ها در برخوردِ با فرزندان کوچیک، غرور و اقتدارشون رو لگدمال می‌کنیم. هیچوقت بهشون اجازه نمیدیم، کاری رو خودشون به تنهایی انجام بدند. همیشه سرکوفت بهشون میزنیم که تو نمی‌تونی و…

اما این پدرِ مهربون با دختراش طوری برخورد می‌کرد، انگاری با دخترِ بیست ساله برخورد می‌کنه و این باعث میشد، حسِ بزرگ شدن به بچه دست بده و توانایاش رو چند برابر ببینه، احساس استقلال کنه!!

دخترِ بزرگ خونواده زینب بود و ده ساله!! 

برام خیلی جالب بود وقتی پدرش بهش گفت:

دخترِ بابا امور مالیِ اردوئه، همه خریدا رو نوشتی؟!

بعدم زینب شروع کرد به نوشتن هزینه‌های که کرده بودند!!

بعدا فهمیدم درواقع همکاره گروه زینبِ خانمِ گلِ!! از فیلم‌برداری و عکاسی گروه تا مجری‌گری و…

خدا حفظشون کنه و انشالله سایه پدر و مادر از سرشون کم نشه.

#به_قلم_خودم

​دو سه روزی به اردو مونده بود، طلبه‌ای که بهم اصرار کرد ، به اردو برم، حالا پیام داده بود این اردو بدون هماهنگیه، ما نمیریم، شما هم نرید!!!

حالم خیلی بد شد از این حرفش.

با قاطعیت و لحن عصبانی بهش گفتم:

روز اول من نمی‌خواستم بیام، شما اصرار کردی و شمارم رو به مسئول اردوی جهادی استان دادی که راضیم کنه، حالا دوباره میگی نرو!!!

من چون گفتم میام، هر اتفاقی هم بیفته میرم!!

حرفام به حدی تند بود که با عصبانیت گفت:

وظیفه من گفتن بود، اختیار با خودته، می‌خوای بری، برو!!

با خودم ‌گفتم شهدا برا رفتن به خطِ مقدم سر و دست می‌شکستند حالا ما بخاطر یه حرفی که یه نفر گفته این اردو زیرِ نظر استان نیست باید کنسلش کنیم!!

بهش گفتم:

این نامردیه، یه ماهه برنامه ریزی شده حالا به خاطر یه حرف، اردو رو بهم بریزیم، من میرم.

خبرا به گوشِ مسئول اردوی جهادی استان رسید و با به اشتراک گذاشتن مجوز اردو به تموم شایعات اتمام داد.

این وسط عده‌ای از سفر جاموندن و دیگه نیومدند!!

خدا رو شکر توفیق رفتن، نصیبمون شد.

با وجود تموم مشکلات، ساکِ سفر رو بستیم و قرار شد صبح ساعت ۷ بریم خرم‌آباد و از اونجا راهی دروود بشیم.

بقیه اعضاء گروه دروود بودند و باید اونجا همه جمع می‌شدیم تا حرکت کنیم به سمتِ سرپل‌ذهاب!!

​سفرمون تموم شد:| واقعا سفر خیلی خوبی بود😍 از اون سفرایی که هرکس آرزوش اینه یه بار تجربه‌اش کنه.

خب حالا اسم جایی که رفتیم رو براتون می‌گم;)

تقریبا از یه ماه پیش بهم زنگ می‌زدند برا اردویِ جهادی به منطقه سرپل‌ذهاب!!

واقعیتش ترسیدم و گفتم نمیام!!

خب فعلا جوونم و هزارتا آرزو در سر دارم;)

آخه این منطقه، هم سنی زیاد داشت هم وهابی و هم سایر مذاهب…

از طرفی هنوز بعضی وقتا هم مهمون ناخونده زلزله رو دارند!!

از دوستان دعوت بود و از من اکراه برا نرفتن.

 یه هفته‌ای مونده بود به اردو، یکی از طلبه‌های شهرستان بهم پیام داد، اجازهه شمارتو به رئیس مجمع اردوهای جهادی استان بدم.

وقتی پرسیدم برا چی؟!

گفتند درباره سرپل‌ذهاب!!

گفتم من خب نمیام!!!

حدود ساعت ۸ شب، شماره ناشناسی بهم زنگ زد. همیشه شماره ناشناس رو برنمی‌دارم ولی اینبار بی اختیار آیکون سبز رو کشیدم!!

با معرفی خودشون فهمیدم، رئیس مجمع هستند. حالا اگه راضی بودند اسمشون رو ذکر می‌کنم!!

ایشون سعی کردند بهم اطمینان بدن از وضعیت امن و امان اونجا!!

بعد از شنیدن حرفاشون، و اینکه واقعا قانع‌کننده بود دلیلاشون، رفتن به اردو رو قبول کردم!!

نمی‌دونستم این اولِ راه و شیطون خیلی برا نرفتن به این اردوها سنگ‌اندازی می‌کنه!!

هر روز که می‌گذشت، شور و هیجانم بیشتر می‌شد، از طرفی هم نگرانِ اینکه خونواده بفهمند کجا میرم و مانع بشند!!

اینبار واقعا دووووست داشتم به این اردو برم!! علاقه خاصی در درونم به وجود اومده بود، برا سفر به جایی که قبلا از شنیدن نامشم می‌ترسیدم، چه برسه به اینکه هشت روز در اونجا زندگی کنم😍

#اردوی_جهادی

#سر_پل_ذهاب

#ادامه_دارد

چه حس زیبایی دارد، به زیارت رفتن با کسانی که از دنیا بریده و فقط به فکر آخرتشان هستند!!
هیچ انتظاری ندارند، آدمهایی صاف و ساده و بی‌آلایشند!!
کسانی هستند، ثروتشان زر و سیم نیست بلکه پاکی است و صداقت!!
ظاهر و باطنشان یکی است!! زیارتِ اینبارم را نعمتی می‌دانم که خدا کند بتوانم شکرش را بجای آورم.
برایشان از آداب زیارت غریبِ طوس گفتم. سراپا گوش بودند برای شنیدن حرفایم.
یکی از عزیزان مادری پیر بود، دستِ روزگار جوانیش را شکسته بود، اما دلش هنوز جوانِ جوان!! شوخی‌هایش خنده بر لبانم جاری می‌کرد.
دیروز ازم حلالیت خواست، بخاطر حرفها و شوخی‌هایش!!
به رویش لبخند زدم و گفتم:
” اینطوری نگید مادر، الحمدلله دلتون از صد تا جوون شاداب‌تر و سرحال‌تره، از حرفاتون سرزنده میشیم!!”
از مرگ فرزند گفت و پیرشدنش یک‌دفعه‌ای!! با وجود داغ اولاد، روحیه‌اش را نباخته و بهتر از قبل زندگی می‌کرد.
زندگی را می‌توان در کنارشان یاد گرفت و از آنها خوب بودن را آموخت!! آنها زندگی می‌کنند برای رسیدن به آخرتی آباد. چون دنیا را پلی برای آخرت می‌دانند. از دام دنیا رها گشته‌اند و آزاد شده‌اند!! زندگی را به بند کشیده‌اند، نه اینکه مانند بقیه برده آن شوند.

#سفر_زیارتی_مشهد

#مددجویان_کمیته‌امداد

#به_قلم_خودم