داغ لاله
امام خمینی “رحمهاللهعلیه” بتشکنی که در یک قرن اخیر مثل و مانندی نداشتند.
طاغوت را با توکل بر خداوند شکست دادند و حکومت جمهوری اسلامی را جایگزینش کردند.
روز رحلتشان برای ملت ایران داغ بزرگی بود همچون سیاهی درون گل لاله.
ابرمردی بود که رژیم هزار ساله شاهنشاهی را در هم شکست و ایمان و تقوا را جایگزینش کرد.
سحرگاه 14 خرداد 1368 لحظات سختی برایِ مردم بود.
زمزمه لبها امنیجیب بود و همه تسبیح به دست، برای شفایش دعا میکردند.
اما هرزمان دفتر عمر بسته شود، حتی دعا هم دیگر کارساز نخواهد بود.
آن روزخبرِ دردناکی در ذهنها اکووو شد و چشمها چون ابر بهاری غریدند و بارشها، سیلِ خروشان به راه انداختند.
خبر این بود:
“روح بلند پیشوای مسلمانان و رهبر آزادگان جهان حضرت امام خمینی به ملکوت اعلی پیوست”
آه که چه لحظات تلخی بود. پدرِ امت از میان فرزندان رخت بر بسته و برای همیشه از میانشان رفته بود.
مردم گِل ماتم بر سر ریختند و با شیون و زاری به سوگ نشستند.
هیچکس غیر از امام این امتِ وفادار را نشناخت که در وصیتنامه عبادی سیاسی خود فرمودند:
“من با جرأت مدعی میشوم که ملت ایران و توده میلیونی آن در حال حاضر برتر از ملت حجاز در عهد رسول خدا و مردم کوفه در عهد امام علی هستند”