یاس کبود۱۴

​روزها چون برق می‌گذرند. عمرها یکی‌یکی تمام می‌شوند. ما همچنان منتظران زمین هستیم. زمینی که روزبه‌روز بیشتر با فساد خو می‌گیرد. 

عده‌ای اسب چموش گشته‌اند، می‌زنند و می‌تازند. 

برایشان مهم نیست، به زیرِ سمِ اسب‌هایشان، کودک است یا پیر و جوان!!

عده‌ای کاخ آروزی خود را بر روی ویرانه‌های دیگران بنا می‌کنند. برایشان مهم نیست، سرمایِ استخوان‌سوزِ این روزها!!

آری مولای من!!!

شاعر چه زیبا می‌گوید: 

“دل بی تو به جان آمد

وقت است که باز آیی”

جمعه که می‌آید، هیجانی در دل جا خوش می‌کند. آخر قرار است مهمان عزیزی را ببیند.

ساعات پایانی غروبِ جمعه از راه می‌رسد و دل باز ملتهب می‌شود و اندوهی جان‌فرسا در آن لانه می‌کند. 

و باز این ما هستیم که فقط و فقط ذکر لبانمان

“اللهم عجل لولیک الفرج" 

است و بس!!
#انتظار

#به_قلم_خودم