یاس کبود۱۴

از قدیم الایام گفته اند:
“یلدا بلندترین و طولانی ترین شب سال است.”
شبی که طول می کشد تا روشنایی روز پدیدار شود؛ ولی بالاخره این شب به پایان می رسد و صبح دل انگیز دوباره از راه می آید.
امامی هم سال ها است که در پس ابرهای غیبت به انتظار صبح نشسته تا فرجش برسد و این انتظار طولانی به پایان رسد!
یلدا، به من و تو نشان می دهد که حتی اگر زمان زیادی بگذرد؛ شب فراق پایان می یابد و ” پایان شب سیه، سپید است.”
مولای من!
شیعه یلدای قشنگ تری به نام یلدای انتظار دارد و قرن هاست که به انتظار بانگ ” انا المهدی ” نشسته است تا بیایی؛ غم و اندوه مان را بزدایی!

✏ز. یوسفوند