گِلمالی در روز عاشورا
یکی از مراسمهایِ زیبایِ شهرستانِ الشتر در روزِ عاشورایِ حسینی، گذاشتن گل بخاطر غم و اندوه فراوان در شهادتِ اباعبدللهالحسین و یاران باوفایش است.
از گذشتههایِ دور در این شهرستان، رسم بر این بوده هرگاه خانوادهای عزیزی را از دست میداد؛ اقوام و خویشان گِلمالی میکردند و به این صورت ماتم و عزایِ خویش را نشان میدادند.
اکنون این رسم در بین اهالی کمرنگ شده اما هنوز برایِ امام حسین “علیهالسلام” انجام میگیرد.
شبِ عاشورا که فرا میرسد، انگار در شهر گردِ غم و اندوه پاشیده شده استـ تمام هیئتهایِ مذهبی محلِ مناسبی را در کنارِ هیئت خود برایِ درست کردن گل آماده میکنند. این گِل علاوه بر موادِ اولیه آن که خاک و گلاب است، چاشنی از عشق به اباعبدالله را در خود نهفته است، به همین خاطر اگر گِل را با نیت و قصد قربت استفاده کنی شفادهنده خوبی برایِ دردهایِ جسمی و روحی است.
آیتالله بروجردی “رحمهاللهعلیه” به برکتِ این گِل چشمانشان شفا پیدا میکنند!
آیت الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی خاطره ای را از مرحوم آیت الله بروجردی نقل میکنند :
“این معجزه را چندین بار از زبان آیت الله بروجردی شنیدهام که تعریف میکردند.هیئتی بود در بروجرد که افراد این هیئت سر تا پای خود را گِلآلود میکردند و با این شکل و شمایل به عزاداری در مصیبت حضرت سید الشهدا علیه السلام میپرداختند.
آیت الله بروجردی در یکی از سالها که اتفاقاً چشمشان اذیت میکرد و در این مراسم شرکت کرده بودند، در حالی که مراسم به قوت خود برقرار بود، مقداری از گِل خشک شدهی عزاداران را به چشم خویش مالیدند.
به برکت عزاداری بر امام حسین علیه السلام این گِل، چشم مبارکشان را شفا داد به طوری که تا آخر عمر کتابهایی نظیر جواهر را به راحتی میخواندند.”
آری این گِل، گِلی معمولی نیست و چون نامِ شهیدِ اشک بر آن برده شده شفادهنده است و بیدارکننده روح و روانِ خفته در خوابِ غفلت!
حسِ زیبایی است وقتی میبینی جوانانِ این مرزوبوم آن روز به جایِ ژل بر رویِ موهایِ سرشان، گِل عزاداریِ سیدوسالارِ شهیدان را استفاده میکنند و همگام با سایرِ مردم به عزاداری میپردازند.
پ ن: گلابی که در تهیه این گِل استفاده میشود، توسط خود مردم آورده میشود. در نذرهایی که مردم دارند، بعضی گلابِ گِل روز عاشورا را نذر میکنند.