یاس کبود۱۴

خدای خوبم! 

در این روزگار تنهایی و بی‌کسی غیر تو کسی را ندارم.

دستهای خالیم را در زیر باران رحمتت به سوی آسمان بی‌انتهایت بالا می‌برم.

در انتظار چیدن میوه رحمتت به آسمان چشم دوخته‌ام.

می‌دانم! دستهایم را از لطف و رحمت پر می‌کنی. 

خدای من! 

در خوابهای آرامِ شبانه تو را می‌جویم.

به یادِ تو قدم در رؤیای شیرینم می‌گذارم.

تنها تو را می‌خوانم و غیر تو نمی‌تواند، من را دریابد.

روزگار پرده سیاهی گشته و همه جا را فرا گرفته است.

من را دریاب تا گمراه نگردم.

#نیـایـش 

#به_قلم_خودم