یاس کبود۱۴

سپاس مخصوص خداوندی است که بخشنده و مهربان است. 

بنده گناه می‌کند و او می‌پوشاند. روز را با گناه شروع می‌کنیم و شب غافل از اینکه شاید عمرمان رو به اتمام است، سر بر بالین می‌گذاریم. شب را پرده سیاهی قرار داده است، تا بندگانش با خیالی آسوده، خستگی روز را به راحتی مبدل کنند و جانی تازه کنند. دریغا که چشم به روی همه‌ی این نعمت‌ها بسته‌ایم و یادمان رفته است، از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و انتظار برگشت مرا می‌کشد.

رحمان بودنش آنقدر بزرگ است که از همه گناهان درمی‌گذرد. همه آنها را می‌بخشد کاری به نوع گناه و مقدارش ندارد"الذنوب جمیعا”

کافی است که برگردیم آغوشش به رویمان باز است. خداوند در قرآن این بشارت را به ما داده و هیچ شکی در گفتارش وجود ندارد:
” قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم”

#مناجات