یاس کبود۱۴

“باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است”

به هرکجا می‌نگرم عشق به اباعبدالله را می‌بینم. زن و مرد، کوچک و بزرگ ورد لبانشان یا حسین"علیه‌السلام"است. مولا با خدا معامله‌ای کرد و اینگونه همه‌ی عالم سیاهپوش ایشان است. بر بام هر خانه‌ای بیرق سیاهی نصب شده و در تمام حسینیه‌ها و تکایا روضه شما خوانده می‌شود.

فقیر و غنی با وجود گرانی‌ها باز هم در خانه‌هایشان عزایت را برپا می‌کنند. 

نوجوانانی در روستایی دیدم که با چه شور و هیجانی خیمه عزای شما را برپا کرده بودند و با اینکه دستشان خالی بود، اما با گذاشتن صندوقی کوچک، نذر مردم رو جمع می‌کردند. موکبی را تشکیل داده بودند و از مردمی که برای زیارت به آن روستا می‌آمدند با چای و خرما پذیرایی می‌کردند.