یاس کبود۱۴

مولای‌ِمن! 

تقویم را ورق می‌زنیم، اما غیر از سرما و یخبندان چیزی نمی‌بینیم. 

دل‌مان برای بهار لک زده و چشمان‌مان به دنبال بهار می‌گردد. 

بیا تا این سکوتِ یخ‌زده‌یِ انتظار را بشکنی و بهار را برای‌مان به ارمغان بیاوری. 

آری مولای‌خوبم! 

دل‌مان گلِ یاس می‌خواهد و نرگس. دل‌مان برای عطرِ شمیم گلِ محمدی تنگ شده است. می‌دانیم تو به انتظار ما نشسته‌ای، تا برگردیم. 

دریغا! 

چنان غرق لذت هستیم که فراموش کرده‌ایم، آمدنت را. 

✍ز. یوسفوند