یاس کبود۱۴

دشمن در خیالِ خام خود، فکر می‌کند، با جنگِ نرم می‌تواند ایران را از پای درآورد، اما زهی خیالِ باطل!
ایران دلیرانی دارد که در لحظات سخت و طاقت‌فرسا، از جان و مالِ خود می‌گذرند تا گرگان به میهن عزیزمان حمله نکنند.
امروز از دلیریِ پهلوانی شنیدم که بی‌درنگ یادِ قهرمانیِ شهید مهدی باکری در سیلِ روستاهای استان ارومیه افتادم!
این شهیدِ والامقام، شهردار ارومیه بودند اما به لباس ناشناس بین مردم رفتند و مخلصانه برای رضای خدا کار کردند!!
امروز هم همان نیروهای مخلص در بین مردم حضور دارند. ناشناس بین مردم می‌روند و با شنیدن فحش‌ باز هم برای رضای خدا کار می‌کنند.
امام جمعه عزیز شهرستان سر پل ذهاب، الگوی به تمام معنایی برای امثال من هستند.
خدا را شاکریم که هنوز نیروهای انقلابیِ مخلص را می‌بینیم.
دیدارِ صمیمانه امام جمعه سرپل‌ذهاب، با وجود اینکه تازه از بیمارستان مرخص شده بودند، با بچه‌های اردوی جهادی!!

#اردوی_جهادی

#سر_پل_ذهاب

#به_قلم_خودم

وقتی بین این مردم زلزله‌زده رفتیم، انگار آشنای‌ِ آشنایشان بودیم!!
چه پذیرایی از ما کردند، شرمنده شدیم!!
خدایا اینها سرپناه نداشتن، دلشان از مسئولین گرفته بود، اما هنوز مهمان‌نواز بودند!!
ما فقطِ برای آموزشِ قرآن و احکام رفته بودیم ولی با وجود مشکلات فراوان و زندگی در کانکس آن هم نه برای چند روز بلکه برایِ یک سال و چند ماه، هنوز ایمانشان پابرجا بود!!
به استقبالمان آمدند، در فضایِ پارکِ کنار کانکس‌هایشان، برایمان قالی پهن کردند!!
با چای و بسکویت و گز از ما پذیرایی کردند!!
خدایا! این بندگان تو با وجودِ زندگیِ سخت، هنوز مهربان هستند و این بخاطرِ این است، که روح تو در وجودشان جاری است!!
” وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی ”
خودم را با اینها مقایسه می‌کنم، به ضعف بنیه روحیم بیشتر پی می‌برم!!
دو روز بیشتر نیست، در کانکس هستم، آن هم کانکسی که مجهز است به تمامِ امکانات، اما لبِ شکایت باز می‌کنم از دوریِ سرویس‌های بهداشتی…
خدایِ من!!’این عزیزان یک سال و نیم است در برف و باران، گِل و لایِ داخل پارک زندگی می‌کنند و باز هم تو را شکر می‌کنند!!

#اردوی_جهادی

#سر_پل_ذهاب

#به_قلم_خودم

​از خطِ واحد پیاده شدیم، تا واردِ راه‌آهنِ مشهد شویم.

 پسرکی ده ساله با صورتی مظلوم و پردرد با التماس از مسافران درخواست می‌کرد، آدامسی از او خریداری کنند.

چه صحنه دردناکی است، با چشمانت ببینی، فرزندان سرزمینت به‌جای تحصیل، مجبور به دست‌فروشی هستند.

وقتی پیشِ من آمد. شروع کرد به التماس کردن و گفت:

–توروخدا یه آدمس ازم بخر، فقط قیمتش دو هزار و پونصد تومنه!!

بخاطر اینکه اهل آدامس جویدن نیستم، اولش قبول نکردم. برای همین گفتم: 

آدامس دوست ندارم!!

با چهره‌ی گرفته‌ای گفت:

–خیلی خوشمزن، عالین. خارجی هستند هااا!!

با شنیدن این حرفش، یادِ مصرفِ کالایِ ایرانی افتادم، تا وظیفه تبلیغیم را هم انجام داده باشم!!

با مهربانی همراه با لحنِ شوخی، به پسرک گفتم:

– آدامسِ خارجی نمی‌خورم. ایرانی بیار تا بخرم!! بعدم پسر به این خوبی که از الان داره کار و تلاش میکنه، و خرجِ خونوادش رو درمیاره، حیف نیست، جنس خارجی بیاره بفروشه؟! از این به بعد آدامس ایرانی برا فروش بیار!

به نشانه‌ی رضایت سرش را تکان داد و بعد از گرفتنِ پولِ آدامس با خوشحالی رفت!

با خودم گفتم:

حالا که عمر و نوجوانیش را صرف کار کردن می‌کند، چرا سود این کار به جیبِ خارجی‌ها برود!!

#به_قلم_خودم