تشویق روستاییان برای رفتن به جبهه
شهیدِ والامقام محمدحمید نقدیپور در سال ۱۳۴۵ در روستای دکاموندِ شهرستان الشتر در خانوادهای باایمان و انقلابی پا به عرصه گیتی نهاد. ایشان صداقت، صبر، فداکاری و ایمان را از والدین باتقوایِ خویش فرا گرفت.
دوران تحصیل ابتدایی را در روستایِ دکاموند به پایان رساند و تا پایه دوم راهنمایی در مدرسه راهنمایی ابنسینا درسش را ادامه داد. در سالِ ۱۳۵۷ پدرِ عزیزش را از دست میدهد و محمدحمید دوشادوش مادر و برادرش در کنار درس خواندن در کارهایِ کشاورزی و دامداری کمکحال خانواده میشود.
در آذرماه ۱۳۶۲ به جبهههایِ حق علیه باطل رهسپار میشود تا به ندایِ پیر فرزانه خمین لبیک گوید.
محمدحمید با وجود سن کم داری روحیهی عقلی و قوی فراتر از سن و سالش بوده است. عضو بسیج روستا و شهرستان بود و مسئولیت گروه مقاومت را برعهده داشت. به مادر و خواهرش توصیه میکرد:
” من به تازگی به جبهه میروم، شما هم باید دیگران را تشویق و ترغیب کنید تا راه امام را ادامه دهند. بچههایِ روستا را جمع میکرد و برایشان جبهه و جنگ را وصف و تشویقشان میکرد که به جبهه بروند.
برادر شهید از محمدحمید میگوید که تا چه حد مردم را برایِ رفتن به جبهه ترغیب میکرده است:
“تقریبا آبانماه بود که به کوهنوردی رفته بود. ما منتظر بودیم که از کوه بیاید. دو نفر مهمان داشتیم. وقتی از کوه آمد و دو نفر مهمان را با اسلحههایِ در دست دید. شهیدِ عزیز آنها را در دست گرفت و به مهمانها گفت: الان در جبهههای ما بچههایِ زیادی هستند نیاز به کمک دارند و شما با اسلحههایتان میخواهید به شکار بروید. چه سودی برایِ شما دارد تفنگ و اسلحه را بردارید، به میدان رزم بروید و از اسلام و انقلاب دفاع کنید!
شهید نقدیپور در آخرین دیدار خود با خانواده که یک روز قبل از اعزام بود، به مادرش میگوید:
“به فاطمهزهرا قسمتت میدهم شیرت را حلال کنی و از ته قلب راضی باشی که اعزام میشوم.
نگذارید خواهرانم گریه و زاری کنند. سیاه نپوشید و حجاب خود را رعایت کنید. راه حضرت فاطمه “سلاماللهعلیها” و حضرت زینب “سلاماللهعلیها” را ادامه دهید.”
محمدحمید همواره با خلق و خویِ حسنه در بین همسالان خود الگویِ یک نوجوان مسلمان و انقلابی به شمار میرفت. او وظایف شرعی و عبادی خود را به نحو احسن به جای میآورد و در همه صحنههای سیاسی، مذهبی و اجتماعیِ انقلاب حضور داشت.
در وصیتنامه شهید تأکید زیادی شده که پیرو ولایتفقیه باشید.
پ ن: شهید نقدیپور، فهمیدهای دیگر بود که در غروب روز ۱۳۶۲/۹/۲۶ هنگام جابجایی نیروهایِ کمین در پاسگاه زید عراق، قلبش مورد اصابت ترکش خمپاره بعثیان قرار گرفت و با خونِ سرخش درختِ نوپایِ انقلاب اسلامی را آبیاری کرد.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد.