یاس کبود۱۴

هرکجا می‌رویم، انگشتِ اتهام را سمتِ جوانان و نوجوانان می‌گیریم! در بوق و کرنا می‌کنیم: “ای داد، ای بیداد، جوان‌هامون از دست رفتند، دیگه نماز نمی‌خونند!” یکی نیست بگوید: ” آخر آقایِ محترم، خانمِ عزیز! خودت نمازت را اول وقت بخوان. ببین… بیشتر »

​  ناهار مهمان دوستم بودیم. موقع نماز که شد، دختر دو ساله‌اش چهارپایه‌ای را کنار دستشویی گذاشت و مشغول وضو گرفتن شد!  به این حالش غبطه خوردم، ما بزرگترها کجا سیر می‌کنیم و فرزندانمان با ضمیر پاکِ خود کجاها سیر می‌کنند؟! کارهایی که انجام… بیشتر »

خداوندا ! چون پرودگاری به بزرگی تو دارم، “گردنم” را پیش چه کسی کج کنم، که چند صباحی بعد، حیرانم می‌کنند! می‌دانم! انسان‌ها آنقدر بی‌ظرفیت هستند؛ تا رازِ دلت را به آنها می‌گویی، شیپور به دست آبرویِ چندین و چند ساله‌ات را بر سر کوچه و بازار به… بیشتر »

از شهدا حرف زدن، هنر می‌خواهد و ما از بی‌هنرانیم!! در اندیشه‌ام بود، بگویم: “شهدا، ستارگانی هستند، در آسمانِ تاریک نورافشانی می‌کنند” اما به خود تشر زدم که ستاره روزها خاموش می‌شود، ولی نور شهدا هیچگاه تمام نمی‌شود. روشنایی آنها چراغی است… بیشتر »

هر آنچه از زندگیمان عقب افتادیم، بخاطر سهل‌انگاری در نماز است. نماز ارتباطی دوطرفه است و در آن مخاطب ما خداوند است. اگر با دوستمان صحبت می‌کنیم، تمام شش‌دانگ حواسمان جمع است. به نماز که می‌رسیم، تمام اشیاء گم شده زندگی، جلویمان رژه می‌روند. حتی گاهی… بیشتر »