یاس کبود۱۴

در گم کردن شیء بی‌ارزش، تمام سوراخ‌سمبه‌ها را زیرورو می‌کنیم. اهل خانه را بسیج و شب و روز می‌گردیم، تا بالاخره پیدایش کنیم. این در حالی است که خیلی از ما، گمشده‌ای در زندگیمان داریم. گمشده‌ای که از آن غافل هستیم و دریغ از اینکه کوچکترین تلاشی برای… بیشتر »

خداوندا! به یاد دارم همیشه گفتی: “از پدر و مادر برایتان مهربان‌ترم!” فراموش نمی کنم، هروقت به بن‌بست رسیدم دستی از غیب دستانم را گرفت و نجاتم داد.  حالا! اما مدتی است تو را گم کرده‌ام. به دنبال نوری هستم تا به تو ختم شود. چشمانم غیر از… بیشتر »

گاهی چنان دلت از عالم و آدم می گیرد و آنقدر بیقرار و بیتابی، که نه جای دنجی تو را آرام می کند؛ تا آنجا بنشینی و فارغ از درد و رنج روزگار، نفس راحتی بکشی. نه دمنوش بهارنارنج تو را آرام می کند، تا چشمانت را ببندی؛ بیخیال هر آنچه شوی که تو را به این حال و… بیشتر »

چشمانم را می‌بندم. غرق در شنیدن صدای طنین‌اندازِ باران می‌شوم. بهترین موسیقی است تا به حال شنیده‌ام! صدای گوش‌نوازی دارد و با شروعِ نواختن، حرف هایی را به گوش جان مان می‌رساند. گمان می‌کنم، امید را به روح و روان خسته مان هدیه می دهد. اینکه به رحمت خدا… بیشتر »

مشتی خاک پست بودم و او من را انتخاب کرد. انتخاب کرد برای تقرب برای کمال برای بالاتر رفتن از فرشتگان… او در خاک من دمید، از روح خودش دمید؛ تا من برسم به آنجا که فرشتگان بر من سجده کنند! می توانست من را رها کند تا مشتی خاک در کف باغچه باشم یا مشتی… بیشتر »