یاس کبود۱۴

نفس های آخرش را می کشید که از آسمان برای مان مائده ای فرستادند!

یک چشمم اشک بود بخاطر از دست دادن گوشی نارنینم و آن یکی شادمان از مائده و گوشی جدید!

از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم و مشغول برانداز کردن گوشی جدید بودم، که ناگهان دیدم صفحه این یکی هم تیره و تار گشت. بعد از شوک های پی در پی جان تازه ای گرفت و به گیتی برگشت اما فهمیدم این یکی هم گوشی برای من نمی شود تا هروقت خواستم در اختیارم باشد!

بیچاره این زبان بسته های گویا آنقدر در اختیارمان هستند که پوست از سرشان کنده ایم و بعد از چند صباحی قلب شان از کار می افتد و باید مدام سیم شارژ بهشان وصل باشد!