یاس کبود۱۴

امام جواد “علیه‌السلام” در روز دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه متولد شدند. نامش محمد و  از القاب ایشان جواد و تقی است. مادر گرامیش سبیکه یا خیزران می‌باشد. امام در هنگام شهادت پدر ۸ سال داشتند و در همان کودکی به مقام امامت رسیدند. مأمون برای تحت مراقبت گرفتن امام، تا از پیشرفت معنویی و نفوذ باطنی ایشان در بین مردم جلوگیری کند، اولین کاری که کرد این بود دخترش ام‌الفضل را به ازدواج ایشان درآورد. مأمون از روشهایی که در مورد امام رضا “علیه‌السلام” به کار می‌برد، برای امام جواد هم استفاده می‌کرد. یکی از این روشها تشکیل مجالس بحث و مناظره بود تا شاید امام  به دلیل سن کم در تنگنا قرار گیرد. اما نمی‌دانست امام علم خدایی دارد و این کارها بیهوده است!

می‌گویند:

 یک روز سارقی را به نزد خلیفه می‌آورند که سرقتش آشکار بود. خلیفه طریقه اجرای حد و قصاص را پرسیدند. عده‌ای از فقیهان حاضر بودند و دستور دادند بقیه فقیهان و نیز امام جواد را حاضر کنند. هرکس حد را از جایی می‌گفت! یکی مچ دست را گفت به دلیل اینکه دست شامل انگشتان، کف دست تا مچ دست می‌شود. 

یک دسته هم گفتند:

 باید دست از مرفق برید. 

دسته دیگر گفتند: 

دست را باید از شانه قطع کرد و هرکدام دلائل بی‌اساسی را برایِ گفته خود می‌آوردند! 

خلیفه حکم را از محمد بن علی پرسید؟! 

امام فرمودند: 

علمای شما در این‌باره سخن گفتند. من را از بیان حکم معذور بدار.

خلیفه گفت: به خدا قسم شما هم باید نظر خود را بگویید!

امام فرمودند:

این مطالبی که علمای اهل سنت بیان کردند خطا است، حد صحیح اسلامی آن است که باید انگشتان دست را غیر از انگشت ابهام قطع کرد.

خلیفه پرسید چرا؟!

امام فرمودند:

زیرا رسول خدا فرموده است سجود باید بر هفت عضو از بدن انجام شود: 

پیشانی، دو کف دست، دو سر زانو، دو انگشت ابهام پا. پس اگر دست از شانه، مرفق یا مچ قطع کنند برای سجده حق‌تعالی محلی باقی نمی‌ماند و در قرآن کریم آمده است

” و إن المساجد لله، سجده‌گاه‌ها از آن خداست، پس کسی نباید آنها را ببرد! 

میلاد امام جواد‌الائمه مبارک باد.

✍ز. یوسفوند