یاس کبود۱۴

خداوند ستارگانی را بر روی زمین قرار داده؛ تا راه درست زندگی کردن را به خانواده هایشان نشان دهند. نورشان پرنورتر از نور ستارگان آسمانی است و از دامن آنها مردان به معراج می روند!
آنها بی منت می بخشند و مهربانی شان چشمه ایی از ارحم راحمین بودن خداوند است.
دفاع مقدس شروع شده بود و آنها وظیفه خود دانستند؛ تا در عرصه پشتیبانی، دفاع و رزمی، دوشادوش مردان به میدان کارزار بروند.
دشمن زمانی که حمله خود را به خاک مقدس مان شروع کرد، اینان بر خود واجب دیدند پرصلابت و با شجاعت سهم بزرگی در دفاع از خاک و ناموس وطن داشته باشند.
عده ایی در مناطق مرزی از جمله خرمشهر، اهواز، سوسنگرد و مهران حماسه های پرشوری آفریدند و اسلحه در دست به یاری مردانشان شتافتند!
عده ایی هم در پشت جبهه، با بسته بندی مواد خوراکی، تهیه غذای گرم و حفاظت از مهمات، خوش درخشیدند!
در این بین هم فرشتگانی بودند که از جان شیرین فرزندانشان گذشتند. به ندای “هل من ناصر” رهبر فرزانه، لبیک گفتند و با پوشاندن لباس رزم بر تن عزیزترین کسان شان، نقش موثری در هشت سال دفاع مقدس داشتند.
امام خمینی “ره” درباره نقش آنان در دفاع مقدس فرمودند:
“پیروز و سرافراز باد نهضت اسلامی زنان معظم ایران، افتخار بر این قشر عظیمی که با حضور ارزشمند و شجاعانه خود در صحنه دفاع، میهن اسلامی و قرآن کریم و انقلاب را به پیروزی رسانده و اکنون در جبهه و پشت جبهه در حال فعالیت و آماده فداکاری هستند.”
آری آنها حضرت فاطمه الزهرا “سلام الله علیها” را الگوی زندگی خود قرار دادند و اینگونه با حفظ ارزش های زن و بانوی اسلامی، به میدان نبرد، قدم برداشتند. همان بانوی بزرگواری که در جنگ های پیامبر حضور داشتند و به مداوای مجروحان جنگی می پرداختند.
قطعا اگر این فرشتگان زمینی نبودند، ایران در این جنگ نابرابر، به پیروزی دست نمی یافت. نیمی از جامعه را زنان تشکیل می دهند که سعی کردند در جنگ خوش بدرخشند و نیم دیگر از دامن آنها به معراج رفتند و قدم در عرصه جهاد گذاشتند و به دفاع پرداختند!
پس باید بر خود ببالیم و با غرور نام آنها را تا ابد در دل های مان حک کنیم و برای آیندگان به یادگار گذاریم.

✏ز. یوسفوند

لباس سفیدی که بر تن کرده اند، نشان از پاکی و زلال بودنشان است.
آنها از خود گذشته اند و زندگی شان را وقف پرستاری و نگهداری از بیماران کرده اند.
پرستار
یعنی صبوری
یعنی از خودگذشتگی
یعنی لبخند نشاندن بر لب بیمار…
پرستاران دنباله رو بانویی هستند که در زمان اسارت، یار و غم خوار مولا و امامش بود.
امروز هم که در سنگر مبارزه با ویروس منحوس کرونا درگیر جنگی تن به تن هستند و از جان شیرین خود برای شکست این بیماری گذشته اند.

✏ز. یوسفوند

مواد لازم برای درست کردن طولانی‌ترین شب سال (یلدا):
مقدار زیادی صفا و صمیمیت
محبت به مقدار لازم
چشم‌وهم‌چشمی دل را می زند، پس حذفش کنیم
عکس نگرفتن از سفره خودمان و به معرض نمایش قرار ندادن، این مورد بودنش خیلی ضروری است
امسال که درگیر جنگ با ویروس منحوس کرونا هستیم و نمی توانیم
به دست‌بوسی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها برویم؛ لااقل با یک تماس، دل شان را شاد کنیم
کمک به اقتصاد خانواده با حذف هزینه‌های اضافی و غیرضروری
استفاده از مواد غذایی کم هزینه و سالم برای بدن
کاه از خودمان نیست، کاهدان که از خودمان است؛ به فکر سلامتی معده بخت‌برگشته حتما باشیم

حالا وقت این است تمام مواد را با هم مخلوط کنیم و دو قاشق غذاخوری به آن عشق بپاشیم.
شب یلدای ما به همین سادگی آماده است.
نوش جان…
یلداتون مبارک

✏ز. بوسفوند

قسم به قلم و آنچه می نویسد…
قسم به آنان که علم را برای آیندگان به یادگار می گذارند و مشکلی را از جامعه برمی دارند…
قسم به علمایی که مداد و قلم شان برتر و بالاتر از خون شهدا است…
قسم به آنان که مسئولیت این کار را بر عهده گرفتند و دیگران را برای رسیدن به قله های عظیم علم یاری نمودند.
آری قسم به پژوهش و پژوهشگر، قسم به کسانی که شب و روز خود را برای آموزش پژوهش صرف نمودند و در این راه سختی های زیادی را متحمل شدند.
پژوهش سرمایه است، سرمایه ی ارزشمندی که برای مشکلات جامعه راه حل ارائه می دهد.
پژوهشگر چون ابرهای باران زا است که با جمع آوری مطالب و نوشتن آنها، باران زلالی را برای شادابی و سرزنده گی، نثار روح و جان مردم می کند تا سیراب شوند و روح تازه ایی پیدا کنند؛ تاریکی ها را بزدایند و شفاف سازی را جایگزین شان کنند!
مسئول پژوهش بودن کار دشواری است و هرکسی را توان پذیرش آن نیست!
برای همین است گفته اند:
” هر کسی را بهر کاری ساختن”
پس نمی توان ادعا کرد که اگر من جای مسئول پژوهش بودم؛ چه کاری را انجام می دادم؟!
هرچند باید گفت:
مسئول و معاون پژوهش وظایف خطیری را بر عهده دارد، از جمله اینکه باید در علم آموز ایجاد انگیزه کنند تا بتوانند برای پژوهش و تحقیق، قدم های مثمرثمری را بردارند.
اولین قدم برای تحقیق، انگیزه نوشتن است که اگر نباشد؛ انگار کارهای دیگر به چشم نمی آیند و کار پژوهشی ابتر می ماند!

خباثت، دشمنی و ترور تا کی؟!
هنوز یک سالی از ترور ناجوانمردانه ی سردار دل ها و آن جمعه خونین که دل ها را جریحه دار کرد، نگذشته بود که جمعه ایی دیگر آمد و فرزند عزیز دیگری از این سرزمین لباس پرافتخار شهادت را بر تن نمود.
عصر جمعه دلگیر است و خبر دردناک این ترور آن را دلگیرتر کرد.
این ترورها نشانه ی ضعف و زبونی دشمنان این مرز و بوم است.
اگر جوانمرد بودند هیچ وقت از پشت خنجر نمی زنند و هر بار ملتی را داغدار نمی کنند. ضعیف هستند و توان نبرد رو در رو را ندارند، برای همین دست به چنین جنایت هایی می زنند.
اما تا کی می خواهند این گونه عمل کنند؟!
خون به ناحق ریخته ی این عزیزان، درخت اسلام را روز به روز بارورتر می کند و روزی فرا می رسد که از این درخت تنومند، دسته ایی برای تبر ساخته می شود و ریشه تمام دشمنان این خاک مقدس و اسلام ناب محمدی برای همیشه قطع و خشکیده می کند.
آری این وعده ی حق است و در قرآن به آن اشاره شده که آینده زمین از آن صالحان است:
“وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الاْءَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصّلِحُونَ. و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد. 
سوره مبارکه انبیا، آیه 105″
پس منتظر باشید که به زودی به سزای این همه خباثت و پستی می رسید و آن روز دیر نیست!

#شهید_فخری_زاده

#شهادتت_مبارک

#به_قلم_خودم