یاس کبود۱۴

قسم به قلم و آنچه می نویسد…
قسم به آنان که علم را برای آیندگان به یادگار می گذارند و مشکلی را از جامعه برمی دارند…
قسم به علمایی که مداد و قلم شان برتر و بالاتر از خون شهدا است…
قسم به آنان که مسئولیت این کار را بر عهده گرفتند و دیگران را برای رسیدن به قله های عظیم علم یاری نمودند.
آری قسم به پژوهش و پژوهشگر، قسم به کسانی که شب و روز خود را برای آموزش پژوهش صرف نمودند و در این راه سختی های زیادی را متحمل شدند.
پژوهش سرمایه است، سرمایه ی ارزشمندی که برای مشکلات جامعه راه حل ارائه می دهد.
پژوهشگر چون ابرهای باران زا است که با جمع آوری مطالب و نوشتن آنها، باران زلالی را برای شادابی و سرزنده گی، نثار روح و جان مردم می کند تا سیراب شوند و روح تازه ایی پیدا کنند؛ تاریکی ها را بزدایند و شفاف سازی را جایگزین شان کنند!
مسئول پژوهش بودن کار دشواری است و هرکسی را توان پذیرش آن نیست!
برای همین است گفته اند:
” هر کسی را بهر کاری ساختن”
پس نمی توان ادعا کرد که اگر من جای مسئول پژوهش بودم؛ چه کاری را انجام می دادم؟!
هرچند باید گفت:
مسئول و معاون پژوهش وظایف خطیری را بر عهده دارد، از جمله اینکه باید در علم آموز ایجاد انگیزه کنند تا بتوانند برای پژوهش و تحقیق، قدم های مثمرثمری را بردارند.
اولین قدم برای تحقیق، انگیزه نوشتن است که اگر نباشد؛ انگار کارهای دیگر به چشم نمی آیند و کار پژوهشی ابتر می ماند!