یاس کبود۱۴

امام جواد “علیه‌السلام” در روز دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه متولد شدند. نامش محمد و  از القاب ایشان جواد و تقی است. مادر گرامیش سبیکه یا خیزران می‌باشد. امام در هنگام شهادت پدر ۸ سال داشتند و در همان کودکی به مقام امامت رسیدند. مأمون برای تحت مراقبت گرفتن امام، تا از پیشرفت معنویی و نفوذ باطنی ایشان در بین مردم جلوگیری کند، اولین کاری که کرد این بود دخترش ام‌الفضل را به ازدواج ایشان درآورد. مأمون از روشهایی که در مورد امام رضا “علیه‌السلام” به کار می‌برد، برای امام جواد هم استفاده می‌کرد. یکی از این روشها تشکیل مجالس بحث و مناظره بود تا شاید امام  به دلیل سن کم در تنگنا قرار گیرد. اما نمی‌دانست امام علم خدایی دارد و این کارها بیهوده است!

می‌گویند:

 یک روز سارقی را به نزد خلیفه می‌آورند که سرقتش آشکار بود. خلیفه طریقه اجرای حد و قصاص را پرسیدند. عده‌ای از فقیهان حاضر بودند و دستور دادند بقیه فقیهان و نیز امام جواد را حاضر کنند. هرکس حد را از جایی می‌گفت! یکی مچ دست را گفت به دلیل اینکه دست شامل انگشتان، کف دست تا مچ دست می‌شود. 

یک دسته هم گفتند:

 باید دست از مرفق برید. 

دسته دیگر گفتند: 

دست را باید از شانه قطع کرد و هرکدام دلائل بی‌اساسی را برایِ گفته خود می‌آوردند! 

خلیفه حکم را از محمد بن علی پرسید؟! 

امام فرمودند: 

علمای شما در این‌باره سخن گفتند. من را از بیان حکم معذور بدار.

خلیفه گفت: به خدا قسم شما هم باید نظر خود را بگویید!

امام فرمودند:

این مطالبی که علمای اهل سنت بیان کردند خطا است، حد صحیح اسلامی آن است که باید انگشتان دست را غیر از انگشت ابهام قطع کرد.

خلیفه پرسید چرا؟!

امام فرمودند:

زیرا رسول خدا فرموده است سجود باید بر هفت عضو از بدن انجام شود: 

پیشانی، دو کف دست، دو سر زانو، دو انگشت ابهام پا. پس اگر دست از شانه، مرفق یا مچ قطع کنند برای سجده حق‌تعالی محلی باقی نمی‌ماند و در قرآن کریم آمده است

” و إن المساجد لله، سجده‌گاه‌ها از آن خداست، پس کسی نباید آنها را ببرد! 

میلاد امام جواد‌الائمه مبارک باد.

✍ز. یوسفوند

حمد و سپاس مخصوص خداوندی است که بی‌منت می‌بخشد و بی‌حساب هرآنچه دل طلب کند؛ می‌دهد!

سپاس مخصوص اوست که آفریننده‌یِ شبِ لیله‌الرغائب است و این شبِ عزیز را به رویِ بندگانش باز گذاشته، تا همه بیایند؛ خاطی و عاصی ندارد؛ دست همه را می‌گیرد و به همگان عطا می‌کند و می‌بخشد…

این بخشش و عطا کردن، ذره‌ای از خوان نعمتش نمی‌کاهد و از اقیانوسِ بی‌کرانِ نعمت‌هایش‌ کم نمی‌کند…

خداوندا!

امشب، بندگانت کاسه گدایی را بر سر دست گرفته و در مقابل تو قرار داده‌اند؛  تا هرآنچه در دل دارند از محال و غیرممکن، تو آنها را برآورده کنی و دستان‌شان را بگیری!

امشب چه بنده سفیدروی باشی چه خدای ناکرده سیاه‌روی، هر چه قدر که ناامید، هرچه قدر دل‌شکسته و پریشان، هر چه که بخواهی از او، امیدوار باش به اجابت؛ که در “ناامیدی بسی امید است”

از هرکجایِ این جهان خاکی او را صدا بزنی با طبقی از آرزوهایِ ممکن و غیرممکن به سویت می‌آید و در به رویت باز می‌کند‌…

در این شبِ آرزوها، غیرممکن را ممکن و ” پایان شب سیه را سپید” می‌کند…

امشب این بنده خطاکار هم، آرزویی دارد که برآورده شدنش برابر با برچیده شدن تمام سیاهی‌ها و تلخی‌ها است و به دنبالش تمام آرزوهایِ اهل زمین به سرانجام می‌رسد!

پروردگار عالمیان!

ما این بندگانِ یخ‌زده زمستانِ انتظار از تو گرمایِ بهار را می‌خواهیم تا وجودِ پرنورش، تاریکی و سردیِ این روزها را پایان دهد و روشنایی برای‌مان به ارمغان آورد!

✍ز. یوسفوند

امام محمد باقر “علیه‌السلام” شکافنده و نشردهنده علوم، ملقب به باقرالعلوم، امام پنجم شیعیان، حدود ۱۹ سال امامت شیعیان را برعهده داشت.

باتوجه به اینکه دوران امامت این امام بزرگوار با زوال حکومت اموی و روی کار آمدن حکومت عباسی همزمان بود، امام از این فرصت در نشر علوم نهایت استفاده را کردند و توانستند شاگردان زیادی را تربیت کنند. ایشان جنبشی علمی پدید آوردند که در دوره امامت فرزندشان به اوج خود رسید.

از امام باقر روایات زیادی در زمینه‌هایِ فقه، توحید، اخلاق، قرآن و سنت‌نبوی نقل شده است. همچنین در دوره امامت ایشان، رشته‌هایِ گوناگون کلام، فقه، تفسیر و اخلاق تدریس و تدوین شد.

امام باقر سیرت و صورتی ستوده داشتند. پیوسته لباس تمیز و نو می‌پوشیدند. 

از آن حضرت سوال می‌پرسند:

“جدت امام علی با اینکه خلیفه مسلمان بود لباس کهنه و کم‌ارزش می‌پوشید، تو چرا لباس فاخر بر تن می‌کنی؟!”

امام می‌فرمودند:

“مقتضایِ تقوایِ جدم و فرمانداری آن روز که فقرا و تهیدستان زیاد بودند، چنان بود. من اگر آن لباس بپوشم در این انقلاب افکار، نمی‌توانم تعظیم شعائر دین کنم!”

امام در واقعه کربلا خردسال بودند و مانند سایر اطفال کربلا شاهد مصیبت عظیم عاشورا بودند.

به سند موثق از امام صادق “علیه‌السلام” نقل شده که فرمودند:

پدرم گفت:

“إی جعفر از مال من برای ندبه‌کنندگان وقف کن که ده سال در منی در مراسم حج بر من ندبه و گریه کنند و رسم ماتم را تجدید نمایند و بر مظلومیت من زاری کنند.”

شیخ عباس قمی می‌گویند:

“در تاریخ شهادت امام باقر اختلاف است و سند صحیح‌تر بر شهادت ایشان در روز هفتم ذی‌الحجه سال ۱۱۴ به سن ۵۷ سالگی در مدینه اتفاق افتاده است. قبر مقدس امام در بقیع کنار قبر مطهر پدر و عمویِ بزرگوارشان امام حسن “علیه‌السلام” قرار دارد.”

?میلاد امام محمدباقر “علیه‌السلام” و حلول ماه رجب مبارک باد.?

?ز. یوسفوند

این روز خجسته،برشما،مبارک بااد✨✨????

مرگ بر،آمریکااااا?

مرگ بر منافق?

مرگ بر،ضد ولایت فقیه ?

مرگ بر،اسرائیل?

​از جنگ‌هایی که مشرکان با پیامبر به راه انداختند، جنگ احزاب بود. جنگی سخت و طاقت‌فرسا که از هرطرف دشمن، مسلمانان را محاصره کرده بود. 

مسلمانان از ترس چشمان‌شان از حدقه بیرون زده و جان‌های‌شان به گلوگاه رسیده بود. اما با این حال به خداوند و رسول ایمان داشتند، و پیروزی را نزدیک می‌دانستند. 

این در حالی بود، که منافقان و کسانی که سست ایمان بودند، به خداوند گمان‌هایی زدند. 

امروز هم در کشور عزیزمان ایران شاهد همین جنگ هستیم. 

آمریکا و ایادی کفر با هر ترفند و نیرنگی در صدد ضربه زدن به ایران نوپا هستند. یکبار جنگ سخت را به راه انداختند که با خواری و ذلت شکست خوردند و مانند موشی به لانه خزیدند. وقتی شکست خوردند، نقشه شوم‌شان را عوض کردند و جنگ نرم را به راه انداختند. هدف در این جنگ اعتقادات ملت بود. روی زنان و جوانان سرمایه‌گذاری کردند. فرهنگ ناب اسلامی را در جامعه هدف قرار دادند. اینبار هم با شکست مواجه شدند و کاری از پیش نبردند. 

با شکست دوباره‌شان اقتصاد مملکت را نشانه گرفتند. به خیال پوچ و خام خودشان، فکر کردند: 

” اگر تحریم‌ها را بیشتر کنند، قیمتها را بالا ببرند و مردم در فقر باشند، به نظام پشت می‌کنند. 

اما زهی خیال باطل!! 

ملتِ ایران استوارتر از قبل پشت ولایت و انقلاب ایستاده‌اند. 

در زمان پیامبر هنگامی که جنگ خندق اتفاق ‌افتاد. 

دشمنان اسلام وقتی پیروزی مسلمانان را حتمی دیدند، شروع به شایع‌پراکنی و تضعیف روحیه مسلمانان کردند. 

کاری که الان آمریکا دارد، انجام می‌دهد. آمریکا و دشمنان اسلام هربار می‌گویند: “این بار کار نظام تمام است!" 

نمی‌دانند، حافظ این انقلاب کسی است که نمی‌گذارد کوچکترین گزند و آسیبی به آن برسد. 

دشمنان می‌دانند ایران هر روز قدرتمندتر از دیروز است به همین علت شایعه‌سازی می‌کنند. 

ولی بدانند، این انقلاب پشتوانه محکمی دارد. امام زمان “عج” حافظ و نگهبان آن است و رهبری فرزانه و حکیم دارد. از طرفی مردمی قدرتمند و باایمان دارد که پایش بیفتد جان‌شان را فدای اسلام می‌کنند. 

” و تظنون بالله الظنونا - یعنى منافقین و کسانى که بیمار دل بودند، آن روز درباره خدا گمانها کردند" 

بعضى از آنها گفتند: 

کفار به زودى غلبه مى کنند و بر مدینه مسلط مى شوند. 

بعضى دیگر گفتند: 

بزودى اسلام از بین مى رود و اثرى از دین نمى ماند. 

بعضى دیگر گفتند: جاهلیت دوباره جان مى گیرد. 

بعضى هم گفتند: 

خدا و رسول او مسلمانان را گول زدند، و از این قبیل پندارهاى باطل.

الان هم عده‌ایی همین گمان‌ها را به انقلاب اسلامی دارند!

اما بدانند این گمان‌ها راه به جایی ندارد…

پی.نوشت:

” سوره مبارکه احزاب، آیه 10.”

?ز. یوسفوند