یاس کبود۱۴

​خدایا!

حال که، قدم در این زمینِ خاکی گذاشته‌ام. کودک خردسالی گشته‌ام، که مادرش را گم کرده است.

به هر طرف نگاه می‌کنم، همه غریبه‌اند و آشنایم تنها تو هستی.

از روزگاری می‌ترسم، تو را هم از دست بدهم.

‌می‌ترسم، دنیا چنان مرا غرق در لذت‌های کاذبش کند، وقتی به خود، آیم، تو را از دست داده باشم.

الهی! 

در این طوفانِ وحشتناک، دستانم را بگیر. آرامش را به وجودم ده، تا طوفان مرا با خودش غرق نسازد.

#مناجات

#به_قلم_خودم