صبوری
"گر صبر کنی زغوره حلوا سازی” ضربالمثلی که در زندگیهامون همیشه کاربرد دارد، اما اصلا توجهی به آن نداریم.
“و کان الانسان عجولا"
آری همیشه عجول و شتابزده هستیم. در اثر این شتابزدگی هم معمولا کارها را به خوبی به سرانجام نمیرسانیم. عصری همراه خواهرم بودم. دستِ پسر بچهای نان بربری دیدیم، بویش آنقدر مطبوع بود که قند در دلت آب میشد و هوس میکردی. فاصلهمان با نانوایی چند متری بیشتر نبود. وقتی برای خرید به آنجا رفتیم. نانهایش تمام شده بود. قصد داشت نان تازه بپزد. نانواها را که دیدیم، متأثر شدیم که با سن کم مشغول پختن نان هستند. اما از طرفی خوشحال هم بودیم چون با وجود سن کم سطح توقعشان پایین و به فکر کسب روزی حلال بودند. یکیشان 17 سال بیشتر نداشت و آن یکی تقریبا 25 سال داشت. کارشان سخت بود اما معلوم بود با عشق نان میپختند. تا الان شیوه پخت نان بربری را ندیده بودم. با ظرافت خاصی به وسیله یک دستگاه نان را شکل میداد و بر روی آن کنجد میپاشید. آن را در تنور گذاشت و بعد از دورهای متوالی رنگش تغییر کرد و قشنگتر شد. حرارت باعث خوشرنگیش شده بود و آماده برای خوردن. گاهی که در مشکلات و سختیها میافتیم هدف آن است که ساخته شویم. از آنجا که ما عجول هستیم و حکمت کارهای خداوند را نمیدانیم، شروع به شکوه و گلایه میکنیم. در یک چشم به هم زدن تمام نعمتهای خداوند را فراموش میکنیم.
#حکمت_خداوند
#به_قلم_خودم