ستارگانی بر روی زمین...
خداوند ستارگانی را بر روی زمین قرار داده؛ تا راه درست زندگی کردن را به خانوادههایشان نشان دهند. نورشان پرنورتر از نور ستارگان آسمانی است و از دامن آنها مردان به معراج می روند!
آنها بی منت می بخشند و مهربانیشان چشمهایی از ارحم راحمین بودن خداوند است.
دفاع مقدس شروع شده بود و آنها وظیفه خود دانستند؛ تا در عرصه پشتیبانی، دفاع و رزمی، دوشادوش مردان به میدان کارزار بروند.
دشمن زمانی که حمله خود را به خاک مقدس مان شروع کرد، اینان بر خود واجب دیدند پرصلابت و با شجاعت سهم بزرگی در دفاع از خاک و ناموس وطن داشته باشند.
عدهایی در مناطق مرزی از جمله خرمشهر، اهواز، سوسنگرد و مهران حماسه های پرشوری آفریدند و اسلحه در دست به یاری مردانشان شتافتند!
عدهایی هم در پشت جبهه، با بستهبندی مواد خوراکی، تهیه غذای گرم و حفاظت از مهمات، خوش درخشیدند!
در این بین هم فرشتگانی بودند که از جان شیرین فرزندانشان گذشتند. به ندای “هل من ناصر” رهبر فرزانه، لبیک گفتند و با پوشاندن لباس رزم بر تنِ عزیزترین کسانشان، نقش موثری در هشت سال دفاع مقدس داشتند.
امام خمینی “ره” درباره نقش آنان در دفاع مقدس فرمودند:
“پیروز و سرافراز باد نهضت اسلامی زنان معظم ایران، افتخار بر این قشر عظیمی که با حضور ارزشمند و شجاعانه خود در صحنه دفاع، میهن اسلامی و قرآن کریم و انقلاب را به پیروزی رسانده و اکنون در جبهه و پشت جبهه در حال فعالیت و آماده فداکاری هستند.”
آری آنها حضرت فاطمه الزهرا “سلام الله علیها” را الگوی زندگی خود قرار دادند و اینگونه با حفظ ارزش های زن و بانوی اسلامی، به میدان نبرد، قدم برداشتند. همان بانوی بزرگواری که در جنگهای پیامبر حضور داشتند و به مداوای مجروحان جنگی میپرداختند.
قطعا اگر این فرشتگان زمینی نبودند، ایران در این جنگ نابرابر، به پیروزی دست نمییافت. نیمی از جامعه را زنان تشکیل میدهند که سعی کردند در جنگ خوش بدرخشند و نیم دیگر از دامن آنها به معراج رفتند و قدم در عرصه جهاد گذاشتند و به دفاع پرداختند!
پس باید بر خود ببالیم و با غرور نام آنها را تا ابد در دلهایمان حک کنیم، برای آیندگان به یادگار گذاریم و راهشان را ادامه دهیم.
✏ز. یوسفوند
