یاس کبود۱۴

با خودش می‌گفت:

اگر مشکلش حل شود، روح و روانش به حال طبیعی بر می‌گردد و او هم زندگی را از سر می‌گیرد.

اما زهی خیال باطل!

مشکل که در ضمیرت رخنه کرد، درست است خروار خروار می‌آید اما ذره ذره هم بیرون نمی‌رود!

با روح و جانت آمیخته می‌شود و به مرور خودش و عوارضش را نشان می‌دهد.

چه خوب است انسان وقتی می‌خواهد، کاری را انجام دهد؛ اول با دیگران مشورت کند خِرَد جمعی بهتر از فکر فردی است.

“أَمْرُهُمْ شُوری‏ بَیْنَهُمْ 

 کارشان را به مشورت یکدیگر انجام می‌دهند”

تمام جوانب را بسنجد و از فکر و اندیشه‌ایی که خداوند به او هدیه داده؛ کمال استفاده را کند بعد تصمیم نهایی را بگیرد.

“بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ”

 بر تو قرآن را نازل كرديم تا بر امت آنچه فرستاده شد بيان كنی، باشد كه خرد و انديشه بكار بندند.

اینطوری نه روحی داغون و نه عمری تلف می‌شود!

انسان با مشورت کردن، تعقل و تفکرِ زیاد به بهترین‌ها دست می‌یابد.