یاس کبود۱۴

آقاجان سلام!
کجایی ای آغوش مهربان و گرم روزهای سرد و یخ زده انتظار…
ای آب روان!
دل ها از نبودنت چون کویری خشک و بی آب شده اند و چشم به راه هستند تا با دریای ظهور تو شاداب و حاصلخیز شوند…
ای روشنایی بخش چشم ها!
چشم ها از چشم انتظاری چون چشمان یعقوب نبی نابینا گشته اند و پیراهن یوسف گونه ات را می خواهند تا بینا و روشن شوند…
ای تمنای دل بی قراران عالم!
بیا که زنگار دل های خاک خورده روزگار صیقلی می خواهند از جنس روشنایی نور تو…
آری مولای من!
کاروان دل های زخم خورده و چشمان به انتظار نشسته را به منزلگاه امید برسان، که ظهور تو اجابت دعای همه است…

✏ز. یوسفوند

یا صاحب الزمان!
خودم را به واسطه شیعه بودن، منسوب به شما می دانم.
نمی دانم! این انتساب را از جنس یعقوب بدانم یا از جنس برادران یوسف!
ای یوسف من!
نمی دانم! این انتظار را چگونه معنا کن؟!
انتظاری از جنس یعقوب نبی یا نه از جنس برادران یوسف؟!
مانند یعقوب انتظارت را می کشم و روشنایی چشمانم بی فروغ گشته اند!
برای آمدنت، ذکر لبم “اللهم عجل لولیک الفرج ” است.
اما دریغا!
مانند برادرانش تو را به چاه غیبت انداخته ام و با کارهایم باعث طولانی شدن زندان غیبتت شده ام!
مولا جان!
برای سر به راه شدن مان دعای بفرما شاید غم هجران غیبتت به سر آید…

✏ز. یوسفوند

به هر گل فروشی رسیدم، سراغ گل نرگس را گرفتم و هربار فقط یک جمله را شنیدم:
“هنوز نیامده!”
ماه شب های تارم!
فصل آمدنت کی می رسد؟!
دل ها بیقرارند و چشم ها به انتظار آمدنت، نابینا گشته اند.
خورشید تابان زندگیم!
دل مان برای دیدن گل نرگس لک زده و چشم انتظار آمدن بهار ظهور تو هستیم.
مولای خوبم!
کاش حوالی این روزهای دلگیر و یخ زده انتظار، بانگ خوش” اناالمهدیت” گوش دل مان را نوازش دهد و چشم های کور و نابینای مان را با پیراهن خوش بویت، بینا نمایی!

✏ز. یوسفوند

مولای من!
قلبم به عشق وجود معطرتان می تپد و در هر تپش، نام و یادتان را در رگ های یخ زده ام به جریان درمی آورد.
مولاجان!
بندبند وجودم با اکسیر حیات بخش تان عجین شده و اگر زندگی در من جریان دارد به یمن وجود شما است.
مولای خوب من!
امید به زندگی، با فکر کردن به آسایش و آرامش بعد از ظهورتان، در من زنده گردیده و هر لحظه را به عشق آن روز سپری می کنم.
کاش این روزهای سرد انتظار با گرمای ظهورتان به پایان رسد و با دم مسیحایی خود، آرامش را برای مان به ارمغان آورید.

✏ز. یوسفوند

ماه زیبای من!
ایمان دارم این روزهای سرد و یخ زده ی انتظار به پایان می رسد…
ایمان دارم به زودی نور تو بر جهان می تابد و گرمای وجودت، آفتاب را برای این روزهای تاریک و بی روح به ارمغان می آورد…
من این را از قاصدک خوش خبری که مهمان دل بیتاب و بیقرارم شد، فهمیدم!
قاصدک خبر آورد؛ خبری از نور تو!
خبری که، به انتظارها پایان می دهد و آمدنت را به گوش جان می رساند!

✏ز. یوسفوند