یاس کبود۱۴

همیشه در جایی که به سمت ناامیدی می‌روی

و

همه‌جا برایت تیره و تار گشته است.

در این لحظاتِ سرد و بی‌روح، ناگهان می‌بینی

نسیم دل‌انگیزی از طرف خداوند، هوایِ مطبوعی را به ریه‌هایت هدیه می‌دهد! آن‌وقت است که تو دوباره سرزنده‌تر از قبل، انرژی می‌گیری. 

شادی و شعفی در دلت موج می‌زند!

این‌بار همه‌جا را سپید می‌بینی!

تاریکی از بین رفته و سفیدی جایش را گرفته است!

در آن هنگام چشمانت را می‌‌بندی، نفسِ عمیقی می‌کشی و زیرلب می‌گویی:

الهی شکرت!