یاس کبود۱۴

شیطان در کمین نشسته بود و بر و بر نگاهم می‌کرد.

منتظر لغزش کوچولویی بود و زنجیرش را محکم در دست گرفته بود.

می‌خواست بنده خدا را بنده خود کند.

به محض دیدن لغزش به من گفت:

“تمام شد، دیگه خدا مثل قبل دوست نداره.

تو گناه کردی و از درگاه پروردگار رونده شدی”

در حال رفتن به سمت شیطان بودم و حرفایش را گوش می‌دادم.

یادم آمد! خداوند رحمان و رحیم است.

به یاد آوردم که خداوند در قرآن، انسان را گوشزد کرد.

“لا تعبدوا الشیطان انه لکم عدو مبین”

شیطان دشمن آشکار تو است، پس حواست باشد فریب حرفاهایش را نخوری.

خداوند مهربانم آیه‌ی قشنگ‌تر و امیدبخش‌تری هم برایمان فرستاده است.

“إن الله یحب التوابین”

آری کافی است توبه کرد و دیگر سمت گناه نرفت، خداوند از مادر مهربانتر است و آغوشش همیشه به رویمان باز است.

یاصاحب الزمان «عج»! این روزها همه جا صحبت گرانی و آشفتگی بازار است.

روز به روز کالاها قیمت شان بالاتر می رود.

هرجایی می نشینیم از گران شدن کالایی بحث به میان می آید.

همه جا گرانی را نتیجه تحریم ها می دانند.

دریغا یک عمر با گناهانمان فرج شما را تحریم کردیم.

اما هیچکس نه #مذاکره ای به کار برد و نه #توافق_نامه ای

و نه تلاشی برای اعتمادسازی.

چرا نمی خواهیم ، بفهیمیم که جهنم وجودمان تنها با وجود ابراهیمی تان گلستان می شود؟!

بیا ای یوسف زهرا «عج» که مشکلات غرق مان کرده اند.

بیا و عصای موسی ایت را به آب بزن و از غرق شدن هوای نفسمان نجاتمان ده.

از مولا علی علیه السلام می نویسم و غم غربت و تنهایی ایشان که مأنوسی غیر چاه نداشتند.

و تو امروز بخوان غم غربت سید علی را که أین عمار سر داد.

آری تاریخ تکرار می شود و اکنون بنگریم کجای تاریخ ایستاده ایم.

جنگ نرم است و رهبر عزیزمان عمار را صدا زدند.

آیا وقت آن نرسیده لبیک گویان دعوت رهبرمان را پذیرا باشیم؟

هنوز وقت آن نرسیده سنگرهای خالی را مملو از جان هایمان کنیم؟!

حواسمان باشد مثل توابین بعد از چند صباحی نادم و پشیمان نشویم که آن وقت دیگر پشیمانی مان سودی ندارد.

به این روزها می نگرم ، چه روزهای سخت و هولناکی را می گذرانیم.

کاش اینها همش خواب باشد، یکی بیاید و از خواب ییدارمان کند.

خواب های آشفته ای می بینیم که عن قریب است روح از بدنمان جدا شود.

این روزها نه مانتوهای جلو باز مد است و نه شلوارهای پاره پوره و ساپورت.

آنچه این روزها مد است شکستن دل مهدی زهرا عج است.

آری جاری کردن اشک مولایمان مهدی عج ، مد روز شده و هیچ کدام تلاشی برای پایان دادن به این مد انجام نمی دهیم.

نمی دانم روزگاری که مولایمان بیایند ، چگونه و با چه رویی به صورت منورشان نگاه می کنیم ؟ آیا اصلا می توانیم سرمان را بالا بگیریم ؟!

دستانمان را رو به آسمان گرفته ایم و ذکر لبمان « اللهم عجل لولیک الفرج » است ، اما هیچ کدام قدمی برای آمدنش برنداشته ایم.

می بینی آقای خوبم ! 

تبدیل شده ایم به انسان هایی که به ستوه آمده ایم .

ما هم دچار قحطی شده ایم، ای یوسف زمان.

قحطی محبت

قحطی آرامش 

قحطی اعتماد

قحطی دل خوش

ای یوسف زمان! شیعیانت با پیمانه هایی در دست به سویت شتابانند ، دستانشان خالی و چشمانشان به بانگ «انا المهدی» در کنار کعبه جانها منتظر است.

آری آقای خوبم ! ما همان مصریانی هستیم که پیمانه هایشان را بر سر دست گرفتند و چشم انتظار فرج و گشایشی هستند تا غم و اندوه این روزگاران به پایان رسد.

ذکر لبمان اللهم عجل لولیک الفرج است و اشک چشممان با التماس تو را می خواند، ای یوسف دلها!