یاس کبود۱۴

سرد و بی‌روح کوچه‌ای دیوسرشتی در کمین با چنگال‌هایی زمخت بی‌دفاع، مادری می‌زد نام او، ام‌الائمه آسمان نورش بِرفت چشمانِ او دیگر ندید محو شد نور از دیدگان فرش شد روی زمین برگ از برگ گل، وا شد روی زمین آلاله شد چادرش خاکیِ‌خاکی زیرلب زمزمه یاعلی بر بالین… بیشتر »