یاس کبود۱۴

​خداوندا! به یاد دارم همیشه گفتی: از پدر و مادر برایتان مهربان‌ترم. فراموش نمیکنم، هروقت به بن‌بست رسیدم دستی از غیب دستانم را گرفت و نجاتم داد.  حالا! اما مدتی است تو را گم کرده‌ام. به دنبال نوری هستم تا به تو ختم شود. چشمانم غیر از سیاهی و تاریکی… بیشتر »

از شهدا حرف زدن، هنر می‌خواهد و ما از بی‌هنرانیم!! در اندیشه‌ام بود، بگویم: “شهدا، ستارگانی هستند، در آسمانِ تاریک نورافشانی می‌کنند” اما به خود تشر زدم که ستاره روزها خاموش می‌شود، ولی نور شهدا هیچگاه تمام نمی‌شود. روشنایی آنها چراغی است… بیشتر »