یاس کبود۱۴

این روزها همه جا عزادار است. زمین ، آسمان ، در و دیوار به سوگ نشسته است. زمین را بنگری، ضجه‌ای می‌کشد، از سرور زنان عالم که روزی، دیوصفتی بر او حمله‌ور شد و در مقابل چشمان کودکش نقش بر زمین شد. درها آهی جانسوز بر‌می‌آورند، از گرگانی که آتش بر آن زدند و… بیشتر »

سرد و بی‌روح کوچه‌ای دیوسرشتی در کمین با چنگال‌هایی زمخت بی‌دفاع، مادری می‌زد نام او، ام‌الائمه آسمان نورش بِرفت چشمانِ او دیگر ندید محو شد نور از دیدگان فرش شد روی زمین برگ از برگ گل، وا شد روی زمین آلاله شد چادرش خاکیِ‌خاکی زیرلب زمزمه یاعلی بر بالین… بیشتر »

تو را می‌خوانم با چشمانی منتظر از میان کوچه‌های عمر در زمستان‌های سرد و برفی کنار منقل‌های زغالِ آخته با شب‌های بلند و طولانی تو را می‌خوانم زیر آسمان لاجوردی با ابرهای بهاری و غرششان زیر قطره‌های مروارید و شبنم تو را می‌خوانم بر روی فرشِ سبزرنگ و… بیشتر »