حب اهل بیت
مراسم روضه بودیم و روضهخوان اسم یا صاحبالزمان را صدا میزد و از ما میخواست با او همنوا شویم.
صدایِ کودکانهای را پشت سرم شنیدم، برگشتم نگاهش کنم؛ دیدم پسرکی پنج، شش ساله هم دستانش را به آسمان بلند کرده و همراه ما اسمِ قشنگِ مولا را صدا میزند!
با لبخندی بر لب او را تشویق کردم.
یادِ بچگیهایِ خودم افتادم. خداوند رحمت کند مادران ما و مادرهایی که بچههایشان را با عشق و محبت به اهل بیت تربیت میکنند.
اگر مادرهایِ ما نبودند شاید الان در دلِ ما به جایِ حب اهل بیت، بغض و کینه و عداوت نسبت به این خانوادهیِ کرم وجود داشت!