یاس کبود۱۴

این روزهای کرونایی کارم شده فقط خوردن و خوابیدن! نه کاری هست انجام دهم تا مشغول شوم، نه جایی که به آنجا بروم و مدتی خودم را سرگرم کنم!
دلم پر کشیده برای حوزه، پشت صندلی نشستن و فقه و اصول خواندن…
دلتنگ روزهای سال های گذشته هستم، آن روزهای زمستانی که نگاهی به ساعت گوشیم می انداختم و وقتی می دیدم هنوز ده دقیقه به هفت است؛ ته دلم آخیشی می گفتم و چشمانم را می بستم تا بخوابم! آن ده دقیقه چون هوا سرد بود دوباره می چپیدم زیر پتوی گرم، انگار ساعت ها برایم می گذشت و من باز هم در خواب زمستانی فرو می رفتم!
اما این روزها دیگر نه حوزه ای هست، نه ساعت هفتی و نه تاریکی هوای دم صبحی که خودم را در آغوش بگیرم تا هوای سرد زمستان، لرزه بر اندامم ننشاند!
این روزها عجیب دلم بهانه می آورد! بهانه هر چیزی را می گیرد، از بیرون رفتن و قدم زدن تا کیف و کتاب به دست گرفتن و راهی حوزه شدن!
هیچ جایی هم نیست، دلم را بر آن گره بزنم تا کمتر بهانه تراشی کند!
وقتی بعد از چند هفته قدم را بیرون از خانه می گذارم؛ همه جا برایم تازگی دارد. انگاری سال ها است قدم در این شهر نگذاشته ام. شهر رنگ و بوی دیگری گرفته، همه جایش سرد و بی روح است و دیگر آن گرمای سابق را ندارد!
شاید این روزهای مرده، بخاطر تمام ناشکری هایی باشد که در روزگار آسایش به درگاه خداوند بردیم و گرنه چرا باید زمین اینگونه خاموش شود و نوری نداشته باشد تا گرمابخش زندگی های مان باشد. 

✏ز. یوسفوند

از قدیم الایام گفته اند:
“یلدا بلندترین و طولانی ترین شب سال است.”
شبی که طول می کشد تا روشنایی روز پدیدار شود؛ ولی بالاخره این شب به پایان می رسد و صبح دل انگیز دوباره از راه می آید.
امامی هم سال ها است که در پس ابرهای غیبت به انتظار صبح نشسته تا فرجش برسد و این انتظار طولانی به پایان رسد!
یلدا، به من و تو نشان می دهد که حتی اگر زمان زیادی بگذرد؛ شب فراق پایان می یابد و ” پایان شب سیه، سپید است.”
مولای من!
شیعه یلدای قشنگ تری به نام یلدای انتظار دارد و قرن هاست که به انتظار بانگ ” انا المهدی ” نشسته است تا بیایی؛ غم و اندوه مان را بزدایی!

✏ز. یوسفوند

یاصاحب الزمان «عج»!
این روزها همه جا صحبت گرانی و آشفتگی بازار است.
روز به روز کالاها قیمت شان بالاتر می رود و دیگر توان خرید برای مردم وجود ندارد.
هرجایی می نشینیم از گران شدن کالایی بحث به میان می آید.
همه جا گرانی را نتیجه تحریم ها می دانند.
دریغا!
یک عمر با گناهانمان فرج شما را تحریم کردیم.
اما هیچکس نه #مذاکره ای به کار برد و نه #توافق_نامه ای
و نه تلاشی برای اعتمادسازی.
چرا نمی خواهیم، بفهمیم که جهنم وجودمان تنها با وجود ابراهیمی تان گلستان می شود؟!
بیا ای یوسف زهرا «عج»!
بیا که مشکلات غرق مان کرده اند.
بیا و عصای موسی خود را به آب بزن و از غرق شدن هوای نفسمان نجات مان ده.

✏ز.یوسفوند

دیوار زندگی را چیدیم.
خشت روی خشت آن نهادیم.
 رضایت تو در نمایِ آن برای مان معنایی نداشت…
پشت آن به انتظار یک خبر نشستیم، خبری که آمدنت را ندا دهد
اما دریغا!!
 دریغا برای آمدنت به این سمتِ دیوار  نیامدیم 
و 
دریغ از تلاش و کوششی…

یک اناالمهدی بگو
یابن الحسن
تا حصار غم و درد روزگار فرو ریزد
و پیِ ساختمانِ دلم را
به وجودت وصل کنی…

✏ز. یوسفوند

خدایا !
سرگرمِ لهو و لعب دنیا شدم و آغوشت را پس زدم. دل در گروِ محبت غیر تو دادم و خوار و زبون گشتم!
دلم آغوشی می‌خواهد از جنس خودت، دلم برایِ دستانِ پرمهرت تنگ شده است!
پروردگار!
به هرکس غیر از تو روی آوردم، تنها چیزی که عایدم شد، تباهی بود و سرگردانی!
اکنون! این بنده پریشان‌حال نیازمند نگاه توست و سردی روزگار او را به ‌مانند گل‌ها در فصل خزان، منجمد کرده‌اند.
این تنِ یخی، گرمایی می‌خواهد از جنس خدایی تو، نوری می‌خواهد از تشعشعاتِ روشنایی همیشگیت!
الهی!
حال که به خود آمده‌ام و به آغوشت نیاز دارم، اگر تو هم مرا از درگاه خویش برانی به که و کجا روی آورم تا آرام و قرار گیرم، اگر توام از نزد خویش مرا بازگردانی به چه کسی دوباره اعتماد کنم و پناهنده شوم که فقط بارگاه توست خانه‌ی امن و امان بندگان خاطی!

#پی‌نوشت

“إن طردتنی من بابک فبمن الوذ
اگر توام از درگاه خویش برانی بِه کِه روآورم؟!

و إن رددتنی عن جنابک فبمن أعوذ
و اگر توام از نزد خویش بازگردانی بِه کِه پناه برم؟!”

#فرازی_از_مناجات_تائبین_خمس‌عشرة

✏ز. یوسفوند