یاس کبود۱۴

سپاس مخصوص خداوندی است که بخشنده و مهربان است.  بنده گناه می‌کند و او می‌پوشاند. روز را با گناه شروع می‌کند و شب غافل از اینکه شاید عمرش رو به اتمام باشد، سر بر بالین می‌گذارد. شب را پرده سیاهی قرار داده است، تا بندگانش با خیالی آسوده، خستگی روز را… بیشتر »

دنیا بازاری هزار رنگ است و هزار چهره. قدرت فریبش آنقدر بالا است که همه را مجذوب خود می‌کند. از میان زیبای هایش در حال گذر هستی، قدرت فریب آنها بالا است و دل‌ربا. وقتی به خودت می‌آیی، موهای سرت مانند دندان‌هایت سپید گشته‌اند. به عقب می‌نگری و حسرت وجودت… بیشتر »

هنر این نیست، وقتی هوا صاف است، تو هم آرام باشی. چیزی تو را قلقلک نداده است، تا ببینی “چند مرده حلاجی.” آری ای عزیز! وقتی همه‌جا امن و امان است، هیچ فشاری بر روی تو نیست که درون واقعی ات را نشان دهی. هنر این است، که در طوفان مشکلات و… بیشتر »

سرد و بی‌روح کوچه‌ای دیوسرشتی در کمین با چنگال‌هایی زمخت بی‌دفاع، مادری می‌زد نام او، ام‌الائمه آسمان نورش بِرفت چشمانِ او دیگر ندید محو شد نور از دیدگان فرش شد روی زمین برگ از برگ گل، وا شد روی زمین آلاله شد چادرش خاکیِ‌خاکی زیرلب زمزمه یاعلی بر بالین… بیشتر »

چشمانش را برای لحظاتی برهم‌می‌گذارد تا فارغ از درد و رنج روزگار خاطراتِ خوش گذشته را در ذهنش مرور کند. با یادآوری اولین فیش غذایِ حضرتی در دستش لبخندی بر لبانش نقش می‌بندد! چه ساعاتِ دلنشینی بود و چه لحظات باورنکردنی!! یکی از آرزوهایِ دیرینه‌اش خوردن… بیشتر »