یاس کبود۱۴

دنیا بازاری هزار رنگ است و هزار چهره. قدرت فریبش آنقدر بالا است که همه را مجذوب خود می‌کند.
از میان زیبای هایش در حال گذر هستی، قدرت فریب آنها بالا است و دل‌ربا.
وقتی به خودت می‌آیی، موهای سرت مانند دندان‌هایت سپید گشته‌اند.
به عقب می‌نگری و حسرت وجودت را فرا می‌گیرد.
به خود می گویی:
“چه اندوختیم و چه کردیم؟!”
آری دنیا به فرموده ی مولای متقیان ماری نرم و خوش خط و خال است. فریب نرمی و رنگ و لعابش را می‌خوری اما درون آن سم کشنده و مهلکی است، و چون به آن نزدیک شوی تو را نیش می‌زند. 

✏ز. یوسفوند

هنر این نیست، وقتی هوا صاف است، تو هم آرام باشی.
چیزی تو را قلقلک نداده است، تا ببینی “چند مرده حلاجی.”
آری ای عزیز!
وقتی همه‌جا امن و امان است، هیچ فشاری بر روی تو نیست که درون واقعی ات را نشان دهی.
هنر این است، که در طوفان مشکلات و سختی‌ها، آرام و قرار داشته باشی.
در این لحظه است که باطنِ هرکس او را لو می‌دهد و آنچه را پنهان داشته، در معرض دید همگان قرار می‌دهد.

✏ز. یوسفوند

الهی شکر که از کودکی محبت شما اهل بیت در دل ما قرار گرفت. این بزرگترین نعمتی است که خداوند به ما شیعیان ارزانی داشته است.

شهادت خیر النساء العالمین بی بی فاطمه الزهرا تسلیت باد

در گم کردن شیء بی‌ارزش، تمام سوراخ‌سمبه‌ها را زیرورو می‌کنیم. اهل خانه را بسیج و شب و روز می‌گردیم، تا بالاخره پیدایش کنیم.
این در حالی است که خیلی از ما، گمشده‌ای در زندگیمان داریم. گمشده‌ای که از آن غافل هستیم و دریغ از اینکه کوچکترین تلاشی برای یافتنش کنیم.
در این شلوغی زندگی، خدا را گم کرده‌ایم، اما کوچکترین تلاشی برای پیدا کردنش نمی‌کنیم.
از این در به آن در به دنبال مال‌اندوزی و کسب قدرت هستیم و یادمان رفت، هدفمان از زندگی چه بود؟!
آرامش از زندگی های مان رخت بر بست و جای آن را، اضطراب و دلهره گرفت. یادمان رفت، علاجش “ألا بذکر الله تطمئن القلوب ” است.
کودکی را می‌بینیم، در حضورش برای حفظ آبروی مان، از گناه دوری می‌کنیم. اما یادمان می‌رود، دوربین مداربسته خداوند همه‌جا، ناظر و آگاه است و ما را می بیند!

✏ز. یوسفوند

آهن را می‌بینی وقتی زنگ می زند، آن را با سمباده برق می‌اندازند؛ تا زنگش از بین رود.  دل نیز چنین است، اسیر دنیا و هوای نفس می‌گردد. روز‌به‌روز کدر و کدرتر می‌شود. اگر از آن غافل شوی، دیگر به کارت نمی‌آید.  دیگر حرفت را گوش نمی‌دهد. دو پا قرض می‌کند و به راهی می‌رود که دوست دارد… باید زنگ آن را زدود و براقش کرد، مانند روز اول. مانند روزی که خدا خلقش کرد سفید سفید… راهی که برای براق کردنش وجود دارد، استغفار است و تلاوت قرآن. هرگاه ناپرهیزی کردیم، دل را برداریم و به قرآن پناه ببریم. زیر لب استغفار بگوییم و آن را نورانی کنیم.

پی‌نوشت: پیامبر اکرم صلّی  الله  علیه  و  آله فرمودند:  «همانا برای قلوب زنگاری است همانند زنگار فلزات، پس آنها را به وسیلة استغفار و تلاوت قرآن صیقل دهید. » ? بحارالانوار، ج 3، ص 284 ? ✏ز. یوسفوند