یاس کبود۱۴

چند سالی می‌شود، شب‌های زمستان را به انتظارِ بارش برف، به صبح می‌رسانیم. هردفعه چشم به آسمان می‌دوزیم، شاید سپیدی و سردی برف را بر روی گونه‌های مان احساس کنیم. امروز سحر، چشمانم را گشودم، ذرات برف بود، که زمین را نوازش می‌کرد.  لبخندی بر روی لبانم… بیشتر »

تو را می‌خوانم با چشمانی منتظر از میان کوچه‌های عمر در زمستان‌های سرد و برفی کنار منقل‌های زغالِ آخته با شب‌های بلند و طولانی تو را می‌خوانم زیر آسمان لاجوردی با ابرهای بهاری و غرششان زیر قطره‌های مروارید و شبنم تو را می‌خوانم بر روی فرشِ سبزرنگ و… بیشتر »