یاس کبود۱۴

این نکته را هیچ وقت فراموش نکنیم اخلاق بد مانند بیماری کروناویروس مسری است.

دیده اید ماسک و دستکش می زنیم، در خیابان که راه می رویم از جای خلوت عبور می کنیم، در جاهای عمومی فاصله اجتماعی را رعایت می کنیم تا مبادا کسی مبتلا باشد و به ما هم انتقال دهد؟!

سیئات و اخلاق بد هم همین طور هستند با متکبر و حسود که نشست و برخاست کنی کم کم تو هم آلوده می شوی و وقتی به خود بیایی دیگر برای ترکشان کاری از دستت ساخته نیست!

پس ای عزیز!

پیشگیری بهتر از درمان است تا می توانی از معاشرت با کسانی که اخلاق بد دارند دوری کن!

گذاشتن تصاویر بدون پوشش در شبکه های اجتماعی چه حکمی دارد؟!👇👇👇

روز را به شب با گناه سپری می کنم و لحظه ایی یاد امام زمان “عج الله تعالی” را به دل راه نمی دهم!

برای ویروس منحوس کرونا این همه دغدغه دارم و سعی می کنم خودم را نجات دهم اما انگار نه انگار آقای ما هزاران سال است که منتظر است تا به خودمان آییم و ظهورش فرا رسد.

شرم و حیا را قورت داده ایم و لیوان آبی رویش نوش جان کرده ایم ولی به محض رسیدن سختی و مشکل زبان به شکوه و گلایه باز می کنیم!

با اینکه این روزهای کرونایی با درد و رنج مشغول گذران زندگی هستیم اما جاهایی هم لبخند بر لبان مان نقش می بندد!

عزیزمن!

کرونا با کسی شوخی ندارد با وجود ذره بودنش که به چشم نمی آید اما روزانه خیلی ها را به کام مرگ می کشاند.

از هم فراری هستیم و سعی می کنیم فاصله اجتماعی را رعایت کنیم اما تا مجلس ختم یا شادی فرا می رسد همه ماسک به صورت در مراسم شرکت می کنیم! ماسک زدن و شیون کردن نمی دانم چه صیغه ایی است که این روزها در مجالس ختم دیده می شود؟!

وقتی گفته می شود فاصله اجتماعی، خب عزیزجان باید رعایت کرد نه مراسم را بگیری و بعد با ماسک در برابر مردم به صف شوی!

عروسی ها هم که خدا بده برکت بدون رعایت پروتکل های بهداشتی،  نفس شان به هم می خورد و فاجعه به بار می آورد!

چه می شد اگر مدتی این فرهنگ بین مردم جا می افتاد که به خاطر سلامتی خودشان و اطرافیان شان هم که می شد تمام مراسمات تعطیل می شد!

“ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگارت مغرور کرد”

به این روزهای پردلهره نگاه می کنم به این آیه بیشتر ایمان می آورم.

ویروس کوچک اما هیولا چه هول و هراسی به تمام جهان انداخته است!

من انسان که این همه پرادعا هستم پس چرا توان مبارزه با این ویروس را ندارم؟!

خداوند خلقم کرده تا اینگونه آرامش را از جهان بگیرم؟! 

خدای مهربان به من عقل و اندیشه داد تا در خدمت خلق باشم نه به ضرر جهان گام بردارم!

اندکی اندیشیدن شاید ایمانم را بهبود بخشد و از این خودخواهی و غرور دست بردارم.